Categorie: Hoofdartikel

Een man zonder toekomst

In zijn beroemde roman ‘Schuld en Boete’ vertelt de Russische schrijver Dostojewski over de student Raskolnikov. Deze jongeman is geniaal begaafd. Eigenlijk heeft hij zijn hele leven nog voor zich. Maar hij kruipt eenzaam weg in zijn studentenkamer en verspeelt zijn dagen met nietsdoen. Voortdurend wordt hij heen en weer geslingerd tussen twijfel aan zichzelf en krankzinnige dromen van grootheidswaanzin. Eigenlijk beschouwt hij zich als waardeloos, enkel goed om vertrapt te worden. Op zekere dag ontmoet hij Sonja, een meisje zonder toekomst, maar die zichzelf en haar familie moedig staande houdt. Heel vlug komt Raskolnikov er achter dat zij een geheim heeft dat haar recht houdt. En omdat ook hij wil leven, probeert hij dat geheim van haar te vernemen. Pas na lang aandringen stemt Sonja erin toe het prijs te geven. Ze slaat de Bijbel open, en samen lezen ze het verhaal van de opstanding van Lazarus, en hoe Jezus roept: “Lazarus, kom naar buiten!” Het evangelie van de komende vijfde vastenzondag.

Dit verhaal had voor Sonja een enorme kracht. Van de ene kant ervaarde zij hoezeer zij aan de grond zat. Haar leven wàs geen leven en bood geen enkele toekomst. Maar juist in de situatie waarin zij vastzat, hoorde zij telkens opnieuw die stem die niet enkel Lazarus, maar ook haar naar het leven riep. “Kom naar buiten”. En de dode trekt weg uit het graf. Hij wordt losgemaakt, bevrijd. Hij leeft.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 22 maart 2023

Pastoor Frans

De zalving van David

De eerste lezing van komende zondag brengt ons het mooie verhaal van de roeping van de jonge David tot koning. Hij is de jongste van het gezin. Zijn broers zijn ouder en wellicht ook groter en krachtiger. Maar dat is voor God niet het criterium. God let niet op het uiterlijk. Mensen kijken meest naar wat je van buiten ziet, maar voor God is dit niet belangrijk. Hij let erop hoe een mens van binnen is, Hij let op het hart van een mens.
Toen nam Samuel een hoorn van een ram, gevuld met olie. Die goot hij voluit over het hoofd van David (dus niet zo spaarzaam als de zalving bij doopsel of vormsel). En van dan af was de geest van de Heer werkzaam in David. Een goede koning moet zich laten leiden door Gods Geest. Door zijn zalving wordt hij nadrukkelijk geplaatst in de dienst van God.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 15 maart 2023

Week van de vrijwilliger

Van 25 februari tot 5 maart is het week van de vrijwilliger, hoge tijd om hen eens te feliciteren en te bedanken. Want ze verrichten zoveel belangeloze inzet, ook de vele vrijwilligers in onze kerkgemeenschap. Enkele metaforen:

Vrijwilliger, je bent uniek

Met wie of wat ben je te vergelijken? Ik kon kiezen voor de kaars want die geeft licht, energie en warmte, dat klopt. Maar een kaars is een zwak iets, ze dooft bij de minste weerstand. Als de wiek nat wordt, brandt ze niet meer. Een lichte bries en de vlam gaat uit…. Om dan nog maar te zwijgen van die kleine theelichtjes, waarop je niet altijd kan rekenen. In feite is een kaars tegengesteld aan alles wat de vrijwilliger is.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 1 maart 2023

Ann Van Nieuwenhove

Volgens de overlevering geldt het woestijngebied bij Jericho (Mt. 3,1), de zogenaamde Woestijn van Judea, als de plaats waar Jezus verzocht werd. Vanaf een bepaalde plaats, Tell es-Sultan, heeft men een schitterend uitzicht op de berg der verzoeking. Op de top van de berg werden Jezus alle koninkrijken van de wereld aangeboden als hij voor satan zou knielen. (Mt. 4,1-11)

Bij ‘woestijn’ moeten we niet denken aan de Sahara, nee, eerder aan een ongecultiveerd, dor gebied. Een eenzaam steenachtig gebied. Doorgaans ligt er een dunne laag aarde op het gesteente en is er slechts beperkte planten- en struikengroei mogelijk. Een van de levensbedreigingen in de woestijn is het gebrek aan water en soms aan voedsel.

In het religieuze taalgebruik is ‘de woestijn’ een land van vijanden van het leven, een landstreek van de dood; het volstrekte tegendeel van wat God oorspronkelijk met de aarde bedoeld heeft, als land van vruchtbaarheid. Het is een landstreek vol gevaren die de mens voortdurend bedreigen. De tocht door de woestijn – heel Exodus – werd zo een symbool van beproeving en loutering.
Zo heeft het verblijf van Jezus in de woestijn in het begin van zijn openbaar leven een diepe betekenis.
In de mate dat ik het inzie en aanvoel heeft Jezus, na zijn doopsel, gedreven door de Geest, de weg aangewezen naar de kern van zijn boodschap waarmee Hij ons blij wil maken: de satan weerstaan in Naam van de Vader en diens wil volbrengen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 22 februari 2023

Paul Lacaeyse ss.cc

“Bemint uw vijanden. Doe goed aan wie u haten…” Wat Christus ons in het evangelie van komende zondag voorhoudt stoot vaak mensen tegen de borst, omdat Hij zoveel eist.

Niet te doen?

Een priester vertelde eens hoe een van zijn parochianen reageerde. In zijn preek had hij zijn best gedaan om die woorden van de Heer wat toe te lichten. Maar na de mis kwam een goede man, één van de medewerkers van de parochie, de sacristie binnen met een gezicht dat duidelijk liet zien dat hij niet akkoord ging. Toen de priester hem vroeg: “Scheelt er iets”, antwoordde hij ontstemd: “Ze waren daar weer met dat dom stuk evangelie”.

Mooi en vriendelijk klinken die woorden niet, en ze getuigen ook niet van grote waardering en eerbied voor het woord van Christus. Maar hoe kwam zo een gelovige man er dan toe iets dergelijks te zeggen? In al hun hevigheid drukten zijn woorden uit wat veel mensen spontaan denken en aanvoelen.

Want wat Jezus hier als levenslijn voorhoudt, dat lijkt hen niet te doen: geen weerstand bieden aan onrecht, meer doen dan wat men van je eist, en zelfs vijanden beminnen. En toch waren dat geen onbezonnen woorden van de Heer. Hij zette zich heel bewust af tegen wat al zo lang werd voorgehouden, en daar plaatste Hij iets anders tegenover, waar Hij met heel zijn goddelijk gezag ging achter staan: “Gij hebt gehoord dat er dit en dat gezegd is, maar Ik zeg u nu…”

[…]

Lees meer in KERK & leven van 15 februari 2023

pastoor Frans

Word jij een hardcore activist? We zijn meteen klaar wakker, waar houdt Broederlijk Delen zich nu mee bezig? De campagne trekt onmiddellijk onze aandacht.
Voelen dat de wereld nood heeft aan verandering. Tot actie overgaan.
Dat is de 25%-revolutie. Dat wordt bedoeld met een hardcore activist. Als 25 procent van de bevolking wil veranderen, dan kunnen we het tij misschien nog keren.

WAAROM IS BROEDERLIJK DELEN ZOVEEL BEZIG MET HET KLIMAAT?

De klimaatverandering treft vooral de armste en meest kwetsbare landen, hoewel zij het minst bijdragen tot het probleem. In onze partnerlanden is al jaren duidelijk dat de klimaatopwarming een bedreiging vormt voor de landbouw. Grote hitte, droogte en overstromingen terwijl de bevolking er sterk afhankelijk is van stabiele oogsten. Deze landen beschikken bovendien over onvoldoende middelen om de gevolgen van weerfenomenen en natuurrampen te voorkomen en op te vangen, met als gevolg een grotere kans op dodelijke slachtoffers.

WELKE GASTLANDEN STAAN DIT JAAR IN DE KIJKER? GUATEMALA – RWANDA – BURKINA FASO

In Guatemala sensibiliseert Pastoral de la Tierra San Marco gemeenschappen rond hun recht op water en grond. Water, nochtans een gemeenschappelijk goed dat toebehoort aan iedereen, is er, naast grond, ongelijk verdeeld. De organisatie ondersteunt deze gemeenschappen zodat ze samen hun stem kunnen laten gelden tegenover de overheid en de bedrijven. Irma is een 51-jarige inheemse vrouw die uit volle overtuiging deelneemt aan dit verzet.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 8 februari

(bron: website Broederlijk Delen)

Ann Van Nieuwenhove

Hoe vertederend is het telkens weer wanneer peuters, kleuters, baby’s samen met hun ouders, grootouders of dooppeters en –meters met Maria-Lichtmis, heel voorzichtig de ontstoken kaarsjes in een haast waggelende processie de kerk indragen. Dat mooie, bijna breekbare gebaar is een warm beeld van wie die kindjes zijn, lichtjes, en wat ze doen, het licht de wereld indragen. En daar staat het feest van Maria-Lichtmis voor: Maria draagt het licht van de wereld, Jezus, de wereld in. Vandaar de dubbele benaming: Maria-Lichtmis – De opdracht van de Heer.

Baby’s, peuters, kleuters en hun zorg, het is een niet te onderschatten taak. Toch wordt die opdracht licht(er) vanuit de liefde die ouders voor hun kinderen hebben. En vanuit hun kinderlijke verwondering over alles, lichten zij het grote-mensen-bestaan op. Zij zien wat volwassenen al lang niet meer zien, omdat het gewoon, te gewoon is geworden. Ze blijven, letterlijk en figuurlijk, stilstaan waar volwassen aan voorbij lopen. En dan stellen ze, als vanzelfsprekend met hun mooie, grote kinderogen, heerlijke vragen die volwassenen te denken geven. “Sinterklaas kan niet dood gaan, want hij is zo lief. Gaat Sinterklaas naar de tandarts? Waar is de wind als hij niet waait? Weten walvissen dat ze walvissen zijn? …” Kinderen verhelderen op hun manier het dagelijkse bestaan. Ze zetten er licht op. Wat van belang is, komt zo uit de schaduw. Ze vragen aan volwassenen, onbewust, om het menselijke vermogen zich over het leven in al zijn facetten te verwonderen, te blijven ontwikkelen. De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry wist dat ook. “Toutes les grandes personnes ont d’abord été des enfants, mais peu d’entre elles s’en souviennent.” En Jacques Brel zingt in Les vieux amants: “Il nous fallut bien du talent pour être vieux sans être adultes.” Kinderen, schrijvers, dichters, zangers, ze kennen deze wijsheid.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 1 februari 2022

Aandachtige bezoekers van de kerk van Zandbergen zullen wellicht al enige jaren iets vreemds gemerkt hebben aan het rechter zijaltaar: daar bevond zich tot voor kort bovenaan een lege nis. Was daar een beeld verdwenen?

Enige tijd geleden liet een restaurateur uit het Brusselse ons weten dat hij zijn bedrijvigheid zou stopzetten en dat hij in zijn atelier nog een beeld van Sint-Lambertus had staan dat wellicht aan onze kerk toebehoorde. Er was hem gevraagd dit beeld te restaureren maar hij was er nog niet toe gekomen. De man was zo vriendelijk het beeld naar ons terug te brengen. Het fotorepertorium van het Instituut voor Kunstpatrimonium leerde ons dat dit inderdaad een beeld van onze kerk was, vroeger geplaatst in de nis bovenaan het rechter zijaltaar, dat toegewijd is aan de heilige Lambertus.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 25 januari 2022

Naar aanleiding van de jaarlijkse Wereldvrededag op 1 januari schreef paus Franciscus ook dit jaar een boodschap voor de wereld.

De paus verwijst naar een brief van de apostel Paulus aan de christengemeenschap van Thessalonica. Daarin roept de apostel zijn gelovigen op om standvastig te zijn in de afwachting van Christus komst, met de voeten en het hart verbonden met de aarde, de aandacht gericht op de realiteit en op wat zich in de geschiedenis afspeelt. Zelfs als wat wij meemaken tragisch lijkt en het is alsof wij geduwd zijn in de sombere en pijnlijke tunnel van ongerechtigheid en lijden, worden wij opgeroepen om de hoop te bewaren, in het vertrouwen dat God ons vergezelt en ons leidt op onze weg. Paulus roept op om waakzaam te zijn en op zoek te gaan naar wat goed is, rechtvaardig en waar. Hij nodigt ons uit om ons niet op te sluiten in schrik en ontmoediging, maar om als wachters uit te kijken naar het licht, zeker in de somberste uren.

Paus Franciscus vraagt dat we zouden leren uit de ervaringen van de coronapandemie. In een situatie die helemaal niet duidelijk was, ook niet vanuit wetenschappelijk oogpunt, heeft de gezondheidszorg zich gemobiliseerd om het lijden van heel wat mensen te verzachten. De pandemie heeft ons positieve dingen doen ontdekken: de terugkeer naar eenvoud; het verminderen van de consumptiedrang; de zin van solidariteit die ons aanzet om los te komen van ons egoïsme om open te staan voor het lijden de noden van anderen; het – soms echt heldhaftig – engagement van heel wat mensen. Uit dit alles is een besef gegroeid dat mensen en volken uitnodigt de nadruk te leggen op het woord ‘samen’. Het is alleen maar samen, in broederlijkheid en solidariteit, dat wij de vrede opbouwen. Inderdaad, de meest doeltreffende antwoorden op de pandemie kwamen voort uit groepen, publieke en private instellingen, internationale organisaties die zich verenigd hebben bij hun inzet. Alleen de vrede die voortkomt uit broederlijke en zelfvergeten liefde kan helpen om persoonlijke, sociale en wereldwijde crisissen te boven te komen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 11 januari 2023

Bezoek met geschenken

De eerste bezoekers aan de kribbe van Jezus waren mensen die op Jezus leken. Gewone mensen van te lande, zonder naam of faam, trouw bij hun kudde, ook in de nacht. Schoorvoetend kwamen zij de stal binnen en begroeten de pasgeboren Jezus. De vreugde in hun hart was de ware vreugde van Kerstmis. Hadden zij een geboortegeschenk meegebracht? Misschien wat schapenmelk, of een deken van schapenwol? Zij gaven wat ze konden.
In zijn boek ‘Het kindeken Jezus in Vlaanderen’ vertelde Felix Timmermans een ontroerend vervolg van dit bezoek. Wanneer de herders hun geschenken aan het kindje hadden gegeven hoorden ze achter zich iemand zachtjes snikken. “Ach, ’t is de blinde”, zei een herder tot Maria, “hij heeft verdriet omdat hij het kindeken niet kan zien.” “Neen, ’t is daarom niet,” snikte de blinde Jodocus terwijl hij uit zijn hoek kwam, “want ik heb licht gezien. Maar gij allemaal kunt aan het kindeken wat geven. Doch blinden kunnen niets geven. Is dat niet droevig?… Och, het snijdt lijk messen door mijn hart. Maar” smeekte hij dan ootmoedig tot Maria, “mag ik u een schoon liedeken spelen op mijn viool, ’t is ’t enige dat ik geven kan, omdat ik niets anders heb. Blinden zijn geboren om te krijgen.” “Zeker, beste man!”, zei Maria, en een trilling van medelijden was er in haar woorden.
Een tijd later kwamen de wijzen uit het Oosten. Zij waren welstellend en hadden dus kostbare geschenken mee: goud, wierook en mirre. Geen wonder dat zij in de volkse voorstelling ‘koningen’ werden genoemd.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 4 januari 2023

pastoor Frans