Voorgeschiedenis
De parochieploeg Bartholomeus van Geraardsbergen vroeg zich al een tijdje af hoe het verder moest met de parochie. Ze hield daarvoor enige tijd geleden een beraad met als titel ‘Parochie waarheen?’. Daaruit kwam naar voor dat een belangrijk element om als parochie gezonder te worden, het aanpakken van de zondagsvieringen zou zijn. Kunnen het aantal vieringen zo vol gehouden worden? Wat doen we aan het tekort aan gelovigen om gedragen eucharistie te kunnen vieren? Hoe kunnen we de kwaliteit van de vieringen verbeteren? Hebben we nog voldoende actoren om dat allemaal te verzorgen? Is het huidige aantal vieringen een bevordering van de opbouw van de Kerk naar de toekomst als levendige missionaire gemeenschap?
De weg van de onderscheiding
Toen duidelijk werd dat de parochie eenzelfde voorganger zou krijgen als de – toen – drie andere parochies van het dekenaat Zottegem, werd samen gezeten om de weg van de onderscheiding te gaan. Ook de twee andere parochies van het dekenaat Zottegem en Herzele – Sint-Lievens-Houtem, waren die weg gegaan. In een eerste fase werd in de parochieploeg stil gestaan bij de verwachtingen die de kerkgemeenschap – dus wij allemaal samen – heeft bij de eucharistievieringen op zondag- en feestdagen en op de vooravond. Maar ook naar de verwachtingen die leven bij ieder van ons of bij sommigen in het bijzonder. Vervolgens werd er geluisterd naar wat de Kerk verwacht wanneer de gelovige gemeenschap samen geroepen wordt om liturgie te vieren. Er werd een analyse gemaakt van de verschillende kerkplekken waar heden samengekomen wordt. Wat zijn de sterke punten? Wat zijn de zwakke punten?
In een tweede fase kregen alle ploegleden de individuele opdracht om met het gegeven materiaal een voorstel uit te werken en dit voorstel te voorzien van argumentatie. Deze voorstellen werden in een derde fase samengebracht en terug bezorgd aan de leden ter studie. Zo werd stillaan duidelijk welke richting het uitging.
In een vierde fase werd gezocht naar een globaal schema, waarbij voor- en nadelen werden afgewogen, zowel op pastoraal als op praktisch vlak. De ploeg kwam in grote lijnen tot drie voorstellen. Deze voorstellen werden opnieuw voorgelegd aan een pastoraal beraad. Ongeveer 80 mensen gingen op de uitnodiging in. Na de voorstelling van de visie en toedracht werden de voorstellen naar voorgebracht. In een tiental groepen werden opmerkingen of argumenten samen gebracht. Een voorstel kwam duidelijk naar boven. Rekening houdend met de aanmerkingen kwam de parochieploeg tot finaal besluit.
‘Nee, uw mis wordt niet afgeschaft, maar verplaatst naar onze mis!’
Hoewel we ons ervan bewust zijn, dat elke wijziging pijn met zich mee brengt en het aanpassingsvermogen van mensen aanspreekt, durven we in eer en geweten dit voorstel doen. Want elke verandering is ook een oproep tot bekering. Maar wie bekering zegt, zegt ook geloofsgroei en hoop. Dat is de hoop die wij allen in ons dragen.
Laten we gelovig én realistisch kijken naar onze samenleving en ons kerk-zijn
De manier waarop we ons Kerk-zijn gedurende eeuwen in de praktijk brachten is vandaag in de gegeven omstandigheden niet meer mogelijk en misschien ook niet meer wenselijk. Blijven verder doen, zonder de realiteit van ons kerk-zijn onder ogen te zien, ondergraaft onze geloofwaardigheid. Er is nu eenmaal het verminderde aantal gelovigen en dus ook minder gewijden en toegewijden. Er is de veranderde economische en sociologische realiteit. We hebben niet alle kerkgebouwen meer nodig. De christenen die de bewuste keuze maken hun geloof ook daadwerkelijk te vieren in de sacramenten en te beleven door zich dienstbaar te maken in de Kerk en de samenleving, zijn een minderheid geworden.
Als verantwoordelijken in de parochie kiezen we resoluut voor een nieuw en evenwichtig beleid. We zijn een gemeenschap die in evolutie en beweging is. We zullen dan ook regelmatig dienen te evalueren. Zo willen we dit nieuwe schema na een jaar evalueren. Tegelijk gaat de parochieploeg met een nieuwe opdracht aan de slag om de liturgie in de week te bekijken. Wat zijn de mogelijkheden aan eucharistievieringen en gebedsvieringen waar mensen in de week kunnen samen komen, samen met uitvaarten en huwelijken die kunnen blijven doorgaan, ook in kerken waar geen zondagseucharistie is. Als parochieploeg willen we blijven in dialoog gaan rond aandachtspunten, tips, verbeterpunten, verduidelijkingen … rond deze aanpassingen. We laten ons ook graag inspireren door feedback, over wat er leeft, wat er mogelijk en wenselijk is.
We vragen alle gelovigen te bidden om Gods heilige Geest, opdat we kunnen verder werken aan de Kerk van de toekomst. Een Kerk die evangeliseert en samenkomt rond de bron en het hoogtepunt van het christelijk leven, de eucharistie.
Concreet resultaat dat ingaat vanaf 1 januari 2024
Zaterdag om 17.30 uur
Nederboelare
Zondag om 9.30 uur
1ste zondag – Ophasselt
2de zondag – Zandbergen
3de zondag (oneven maand) – Goeferdinge
3de zondag (even maand) – Zarlardinge
4de zondag (oneven maand) – Viane
4de zondag (even maand) – Moerbeke
5de zondag geen eucharistie (zondagse ontmoeting in Sint-Bartholomeuskerk)
Zondag om 11 uur
Geraardsbergen-Centrum, St.-Bartholomeus
Zondag om 17 uur
Nederboelare (met vesperdienst)
De leden van de parochieploeg Geraardsbergen: diaken Albert Gossye, parochieassistente Ann Van Nieuwenhove, diaken Dany Van Der Haegen, priester Emmanuel Vidts, pater Félix Nkongolo, Fien Van Maldergem, Ingrid Vanruyskensveld, Marc Van Den Bossche, diaken Renaat Aelbrecht.