Pasen is het belangrijkste feest der christelijke feesten, het hoogtepunt van het liturgische jaar. Op Pasen wordt het centrale mysterie van ons geloof gevierd: de verrijzenis van Christus. In de veertigdagentijd hebben we ons hierop voorbereid door te vasten, te delen en te bidden. Nu is het tijd om na te denken over wat het betekent en wat de impact van het geloof in de verrijzenis van Christus op ons leven is.
Een mysterie boven het menselijk begrip
Christus is opgestaan! Deze overwinningskreet wordt luidkeels gezongen in de liturgie van Paaszondag en in de vieringen van de Paastijd, alleluia. Maar dit was niet het geval voor de metgezellen van Jezus de dag na zijn kruisdood. Alles was gebeurd alsof deze dood hen had verrast en in een soort intellectuele duisternis had gehuld, zozeer zelfs dat ze Jezus’ meer dan eens herhaalde belofte waren vergeten, dat hij op de derde dag zou opstaan. Zijn verrijzenis vond ’s nachts plaats, afgeschermd van getuigen, alsof God eerder voor discretie dan voor triomfalisme had gekozen om zijn machtswerk ten gunste van zijn Zoon uit te voeren. Net zoals de verrezen Jezus niet triomfantelijk voor zijn discipelen verscheen. Evenmin probeerde hij zijn tegenstanders in verwarring te brengen met een grootschalige publieke demonstratie. Integendeel, aan de kleine kring van zijn vrienden liet hij zien dat hij leefde, maar altijd in alle discretie. De discipelen, die hem niet meteen herkenden, waren allemaal verrast door zijn aanwezigheid, alsof ze zijn opstanding niet hadden verwacht. De heilige vrouwen, onder leiding van Maria Magdalena, gingen ook discreet naar het graf van Jezus toen het nog donker was, niet om zijn opstanding te bevestigen, maar om zijn lichaam te balsemen. Ze waren totaal verrast toen ze ontdekten dat zijn graf open was en zijn lichaam weg. En toen de verrezen Christus aan Maria Magdalena verscheen, hield ze hem voor een tuinman. Hij hoefde haar alleen maar bij naam te noemen, zodat ze zich omdraaide en hem herkende. Dit scenario is vergelijkbaar met dat van de pelgrims naar Emmaüs die met de Verrezen Christus meelopen zonder hem te herkennen, maar hem pas ontdekten aan het einde van hun reis, bij het teken van de zegen en het breken van het brood. Zelfs Thomas, de ongelovige genoemd, was niet uniek, want de andere apostelen waren niet beter.
Waarom zouden we dan verbaasd zijn dat er meer dan 2000 jaar later nog steeds mensen zijn die niet in de verrijzenis geloven, die ze een fabel noemen en degenen die er wel in geloven voor naïef en dwaas aanzien? De boodschap van de teksten is duidelijk: het paasgeloof was niet spontaan of evident voor de eerste getuigen. Het is ook niet spontaan voor de gelovigen van vandaag. We moeten allemaal in nederigheid een mysterie aanvaarden dat het menselijk begrip te boven gaat en in het licht ervan leven. Dankzij Thomas heeft de verrezen Jezus ons de sleutel tot ons geloof gegeven: “Zalig zij die niet gezien hebben en toch geloofd hebben”. (Joh 20:29)
[…]
Lees meer in KERK & leven van 27 maart 2024
Pater François Mbiyangandu
