Elke dag is er wel ergens op de wereld ellende waarvan het nieuws ons de beelden laat zien of woordverslagen laat horen of lezen. Op de duur is het meer dan wij aankunnen. Sommigen dreigen daardoor afgestompt te raken, ongevoelig te worden voor het leed van mensen ver weg. Gelukkig worden velen er wel door bewogen, door de natuurrampen en door de conflicten tussen mensen of tussen volksgroepen. Dan gebeurt er blijkbaar iets met ons. En hulporganisaties helpen ons om aan ons medeleven concreet vorm te geven, zodat het niet beperkt blijft tot gevoelens.
Bij zoveel ellende wordt in ons een gevoelige zenuw geraakt. Ergens leeft in ons het besef dat mensen voor elkaar verantwoordelijk zijn, dat zorgen voor mensen waar ook ter wereld een plicht is. Blijkbaar leeft bij heel velen een ideaal van menselijkheid en naastenliefde, de droom van een ideale samenleving, waar mensen met elkaar weten te delen: hun lief en leed, hun hebben en houden.
God zij dank leeft dit aanvoelen in ons. Want als dat gevoel voor eerbied voor de mens, voor eerlijkheid, solidariteit en rechtvaardigheid ontbreekt, gebeuren de ergste dingen. Dingen die we op onze televisie zien, of waarover we berichten lezen in onze krant en horen op onze radio: wat mensen elkaar aandoen in machtsstrijd en in oorlogsgeweld. In het Bijbelboek der Spreuken staat: “Waar het visioen ontbreekt, verwildert het volk”. Waar idealen van menselijkheid ontbreken, breekt onmenselijkheid los.
[…]
Lees meer in KERK & leven van 7 april 2021
Pastoor Frans