Samen met 9 confraters werd ik door Mgr. Daem, bisschop van Antwerpen, op 15 maart 1964 priester gewijd in het missieseminarie van de paters der Heilige Harten (Picpussen) te Zandhoven. In de week na Pasen mochten wij een week vakantie genieten bij de familie. Een gelegenheid ook voor een eremis in de parochiekerk. In die week, tijdens een koffie in de namiddag – ik was met mijn moeder alleen, – vertelde zij mij dat mijn vader op zijn sterfbed gebeden heeft dat een van zijn drie zonen priester zou mogen worden. Na die ontboezeming was het minutenlang ontroerend stil. Ik ben rechtop gaan staan en heb wenend mijn moeder in de armen genomen en haar gedankt. Mijn vader is in augustus 1942 overleden, 33 jaar oud. Ik was toen twee maanden voordien 3 jaar geworden. Mijn moeder heeft 22 jaar lang deze smeekbede van mijn vader voor zich gehouden en er háár gebed van gemaakt. Niemand heeft dit ooit geweten tot – enkele weken na mijn priesterwijding – zij het aan mij heeft bekend. Al die jaren was dit voor haar ‘geheim’ omdat zij mij in mijn levenskeuze niet wilde beïnvloeden. Moeder is in 1944 opnieuw getrouwd met een weduwnaar, vader van vier kinderen. Ook hij heeft van dit geheim niet geweten.
Ik weet uit ervaring dat mijn moeder deze ‘geheim-houding’ geleerd heeft van Maria, de moeder van Jezus, die alles in haar hart bewaarde en stil bij zichzelf overwoog. Met een vraag tussen haakjes: hoe gaan wij om met het geheim van God in ons leven?
U moet wel weten dat iedere roeping anders verloopt; een eigen geschiedenis heeft. Eigenaardig. Eigen aan de (h)aard en de persoonlijkheid van de geroepen man of vrouw. In zijn eerste brief aan de christenen in Korinthe wijst Paulus erop, wanneer hij over zijn roeping denkt: ‘Denk aan uw eigen roeping terug’. (1 Kor. 1,26)
Het geheim van een roeping
Wanneer een interviewer of interviewster mij nu zouden vragen iets te vertellen over het verloop van mijn roeping tot het priesterschap dan mogen zij het weten om het aan u voort te vertellen. Het geheim van een roeping is Gods beslissing, naar zijn welbehagen, zijn keuze, zijn plan. We noemen het Gods voorzienende liefde. Dat zien we in het leven van Maria. Ook in Jezus’ keuze van de apostelen. In de roeping van Paulus en zijn medewerkers en medewerksters.
Hoog uitzonderlijk gebeurt het dat ouders hun zoon of dochter forceren om te kiezen voor een roeping tot het priesterschap of diaconaat, en dàt: omwille van de status. Tot spijt en soms tot ergernis en schande treedt de kandidaat terug wanneer hij bevindt dat het niet ‘zijn’ roeping is.
[…]
Lees meer in KERK & leven van 26 april 2023
Paul Lacaeyse ss.cc
