Door een misverstand is in nr 42 van ons Kerk en Leven enkel de toespraak van parochieassistente Ann opgenomen en niet het volledige verslag. Hier volgen de andere elementen. Met onze excuses en met dank aan al wie zich ingezet hebben.
Op 1 oktober vond in de bomvolle kerk van Nederboelare de dankviering plaats voor de bijna tienjarige dienst van pastoor Frans Hitchinson in Geraardsbergen. Het was een sfeervolle viering, zingend gedragen door onze verenigde parochiekoren. We willen u nog even laten delen in een aantal dingen die toen gezegd en gedaan werden.
Johan Vanden Herrewegen, voorzitter van het Centraal Kerkbestuur, herinnerde eraan dat pastoor Frans deze opdracht aanvaardde op de leeftijd van 65 jaar, wanneer heel wat mensen vinden dat het tijd is om het wat rustiger aan te doen. Hij vatte zijn opdracht in Geraardsbergen-Centrum, Grimminge, Nieuwenhove, Waarbeke en Zandbergen aan met veel vertrouwen en enthousiasme. Naderhand kreeg hij er alle andere deelparochies bij. Het kwam erop aan om, naast voorgaan in de eucharistievieringen, om zich goed te organiseren, samenwerkingsverbanden uit te bouwen, dienstbaar te zijn en aanwezig te zijn. “Pastoor Frans was de man die graag meeging met ‘mensen van goede wil’, die steunde en bemoedigde waar zijn fijn menselijk aanvoelen en attente oogopslag hem moeilijke situaties en nood aan geborgenheid deden onderkennen. Kerk vormen is niet alleen een kwestie van een verzorgde liturgie, maar vertaalt zich ook In dienstbaar zijn voor zieken en bejaarden, voor mensen in nood, voor kansarmen, beschikbaar zijn voor jeugdverenigingen, voor mensen op zoek naar zingeving. Dit is niet het werk van één man maar – gelukkig – is met velen participeren aan deze zending. Pastoor Frans mocht organisator, stuwende kracht en inspirator van dit hele gebeuren zijn, met de medewerking van een grote groep van vrijwilligers.“
Schepen Ann Panis beaamde al de goede dingen die al naar voor gebracht werden en wees vooral op de goede verhouding tussen het stadsbestuur en de pastoor, in wederzijds respect en samenwerking. Het was een aangrijpend moment toen zij ook verwees naar de nabijheid van pastoor Frans bij haar familie, naar aanleiding van het heengaan van haar vader – zoals hij dat ook honderden keren deed bij andere overlijdens.
Pastoor Frans had als mening uitgedrukt dat persoonlijke geschenken niet echt hoefden. Hij gaf er de voorkeur aan dat wie iets wilde schenken dit kon doen voor twee initiatieven in onze parochie: de parochiale werkgroep ‘Stop Armoede’ en de welzijnsschakel ‘Steksken’. Zo is gebeurd. Maar we wilden toch een tastbaar en zichtbaar aandenken schenken. Dit kreeg vorm in het aanbieden van een albe. Pastoor Frans zei dat dit liturgisch gewaad hem telkens weer zal herinneren aan de vele mensen voor wie hij in Geraardsbergen voorganger mocht zijn. Wij citeren graag de biddende woorden waarmee hij zijn homilie zowel begon als eindigde: “Blijf bij ons, Heer, en laat ons leven door uw kracht, in trouw en goedheid, in de vreugde van uw dienst”. Een gebed dat niet enkel past bij een priester, maar bij iedere gelovige.
Bij het verlaten van de kerk was er een grote verrassing. De KSA, waarvan pastoor Frans al die jaren proost was, vergastte hem en heel het publiek met een daverende serenade door de KSA-fanfare. Het maakte indruk. Een ideale overgang naar de receptie in de parochiezaal De Reep. Daarvoor gaat van harte onze grote dank naar allen die instonden voor de bediening en bijzonder voor mensen van Steksken die honderden hapjes hebben klaargemaakt.
Het was in zijn geheel een warm gebeuren, om niet gauw te vergeten.
