Het feestgedruis rond nieuwjaar is nog maar pas gaan liggen of we worden al opgeroepen om ons voor te bereiden op een nieuw feest, met name Pasen.
Deze voorbereiding begint met Aswoensdag of het begin van de veertigdagentijd.
In die veertig dagen voor Pasen worden we opgeroepen soberder te leven, te delen met hen die het minder goed hebben dan wij en ons te verdiepen in gebed.
De vastentijd herinnert ons aan het verhaal uit de bijbel waarin Jezus veertig dagen in de woestijn doorbracht zonder eten en drinken, maar in gebed en verbondenheid met de Vader.
Aswoensdag is een dag van boetedoening, waarop de gelovigen een kruisje van as op het voorhoofd krijgen getekend met de woorden: “Gij zijt gekomen uit as en tot as zult ge wederkeren”. Zo tonen zij berouw voor hun begane zonden, maar erkennen zij ook dat dat ze vergankelijke wezens zijn.
As is een teken van menselijke gebrekkigheid en sterfelijkheid. As is ook een teken van nieuw leven. In vroegere tijden werd met as gewassen: as heeft een reinigende kracht. Ook het afbranden van de stoppels op akkers maakt de grond vruchtbaar. As werd op het hoofd van zondaars gestrooid; as reinigt en geeft kracht tot nieuw leven. De as voor het askruisje is afkomstig van de verbrande en gezegende palmtakjes van de paasperiode van het voorgaande jaar. Als symbool betekent het dat de takjes van jubel en vreugde verbrand moeten worden – door de dood heengaan – om tot teken te worden van het kruis, de dood en de verrijzenis.
[…]
Lees meer in KERK & leven van 14 februari
Jan De Lil
