In elk mensenhart leeft het verlangen naar een thuis, naar een plek, een plaats waar men zich geborgen en veilig voelt. Iemand die zich nergens thuis voelt zal weldra het gevoel krijgen dat hij er te veel is. Een vijfde wiel aan de wagen.
Thuis zijn bij zichzelf en bij geliefden, daar kijken mensen naar uit. En toch betrappen wij er ons op dat wij nooit genoeg liefde, goedheid en geborgenheid hebben gekregen en gegeven. Altijd is er een tekort, een gemis dat ons het gevoel geeft van ongeborgenheid.
Thuiskomen bij God
Het verlangen naar een thuis in deze wereld, naar een geborgenheid bij mensen gaat echter terug op een veel fundamenteler verlangen: op het verlangen namelijk naar een definitieve thuiskomst bij God.
‘Onrustig is ons hart tot het rust gevonden heeft in U, o God’, schreef Sint-Augustinus.
Ook het feest van Hemelvaart wil ons dát inscherpen: dat onze definitieve thuis bij God is. In hem hopen wij voorgoed geborgen te zijn.
Wellicht is het hemelvaartverhaal wat te aanschouwelijk voorgesteld om geloofwaardig over te komen. Het is precies alsof Jezus afscheid genomen heeft van zijn leerlingen en met een zegenend gebaar opstijgt om tot het einde der tijden achter de wolken te verdwijnen.
[…]
Lees meer in KERK & leven van 17 mei 2023
Zalige Hoogdag!
pr. André Carchon
