Categorie: Hoofdartikel

In de advent worden we opgeroepen om waakzaam te zijn. We drukken op de pauzetoets van de dagelijkse routine en staan stil bij wat we doen. Christen zijn is nooit vrijblijvend, het zit in ons DNA om ons in te zetten voor een betere wereld. We willen van de advent een waakzame tijd maken waar we ons geroepen voelen om stil te staan bij het onrecht in deze wereld.

December, campagnemaand Welzijnszorg

In de advent krijgen we elk jaar opnieuw de campagne van Welzijnszorg aangereikt om ons mee in te zetten tegen armoede. Welzijnszorg biedt ons handvaten om iedereen bewust te maken van deze blijvende problematiek met steeds nieuwe oorzaken die leiden tot armoede, maar ook om ons hart aan te spreken om ook de handen uit de mouwen te steken bij plaatselijke initiatieven. Door de campagne van Welzijnszorg te steunen geven we handen en voeten aan die droom van een betere wereld voor iedereen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 29 november 2023

Bron: Welzijnszorg.be

In de studiezaal van het Damiaancollege in Kortrijk, waar ik als 13 jarige mijn Latijns-Griekse humaniora begon, was op een muur, in grote letters de volgende tekst geschilderd: AGE QUOD AGIS. In vertaling betekent deze tekst: WAT GE DOET, DOET HET GOED. Deze slogan komt uit de wapenkunde. Hij stond indertijd op de schilden van de strijders. Deze aansporing werd door de paters, die het college beheerden, geïnterpreteerd als een beleving van de evangelische parabel van de vijf talenten.

De betekenis van talent in ons taalgebruik is ver weg van de oorspronkelijke betekenis. Onder ‘talent’ verstaan wij doorgaans een natuurlijke begaafdheid, bekwaamheid en kundigheid voor één of andere activiteit. Ik herinner mij dat predikanten en opvoeders het vooral over deze betekenis van talenten hadden bij het begin van het schooljaar. Wij moesten ons best doen. Maar, door deze interpretatie worden wij weggeleid van de oorspronkelijke betekenis. Ik bespaar u de technische uitleg… maar in Jezus’ tijd werd in de Grieks-Romeinse wereld de waarde van de munten bepaald door hun gewicht (in zilver). Zo was één talent gelijk aan 34,27 kg zilver. Kunt u volgen?

De man die 5 talenten in beheer ontvangt, is in één moment verantwoordelijk voor ongeveer 171 kg zilver; deze van de 2 talenten voor ongeveer 68 kg zilver. Met één talent kon je een gewone arbeider die 365 dagen per jaar werkt 16 jaar en drie maanden zijn loon uitbetalen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 15 november 2023

Paul Lacaeyse ss.cc

De komende herdenking van de Wapenstilstand, 11 november, kan niet los staan van wat we dag na dag zien en horen: de gruwelijkheid van gewapende conflicten. Het maakt niet veel verschil uit of men ze nu oorlog noemt of niet. Het is een lange reeks, met bekenden zoals Rusland en Oekraïne, Israël en Palestina, Armenië en Azerbeidzjan… Daarbij komen nog de binnenlandse conflicten in Afrika en Azië. We huiveren bij de verschrikkelijke beelden: gesneuvelde soldaten, militaire én burgerlijke slachtoffers van bombardementen, ouders zowel als kinderen, soms gestorven in elkaars armen, verwondingen die haast niet aan te zien zijn en die blijvende gevolgen hebben, vernielde dorpen en steden… Vaak zijn het gewone mensen die rechtstreeks niets met de strijd te maken hebben: mensen op weg naar hun werk of op zoek naar voedsel, of honderden beloftevolle jongeren gedood op een muziekfestival.

Retoriek van afwijzing en geweld

Deze militaire confrontaties gaan gepaard met een strijd om de publieke opinie in binnen- en buitenland te beïnvloeden. De retoriek die aan beide zijden wordt gebruikt, ontkent in feite de menselijkheid van de andere partij. In de wreedheid van het conflict spreekt men niet over ‘mensen’. Men ziet de ander zonder meer als ‘vijand’. En die heeft blijkbaar geen recht op leven. De leiders geven geen leiding, maar spelen in op de ergste angsten en de diepste haat van hun volk tegenover de anderen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 8 november 2023

p. Frans

Door een misverstand is in nr 42 van ons Kerk en Leven enkel de toespraak van parochieassistente Ann opgenomen en niet het volledige verslag. Hier volgen de andere elementen. Met onze excuses en met dank aan al wie zich ingezet hebben.

Op 1 oktober vond in de bomvolle kerk van Nederboelare de dankviering plaats voor de bijna tienjarige dienst van pastoor Frans Hitchinson in Geraardsbergen. Het was een sfeervolle viering, zingend gedragen door onze verenigde parochiekoren. We willen u nog even laten delen in een aantal dingen die toen gezegd en gedaan werden.

Johan Vanden Herrewegen, voorzitter van het Centraal Kerkbestuur, herinnerde eraan dat pastoor Frans deze opdracht aanvaardde op de leeftijd van 65 jaar, wanneer heel wat mensen vinden dat het tijd is om het wat rustiger aan te doen. Hij vatte zijn opdracht in Geraardsbergen-Centrum, Grimminge, Nieuwenhove, Waarbeke en Zandbergen aan met veel vertrouwen en enthousiasme. Naderhand kreeg hij er alle andere deelparochies bij. Het kwam erop aan om, naast voorgaan in de eucharistievieringen, om zich goed te organiseren, samenwerkingsverbanden uit te bouwen, dienstbaar te zijn en aanwezig te zijn. “Pastoor Frans was de man die graag meeging met ‘mensen van goede wil’, die steunde en bemoedigde waar zijn fijn menselijk aanvoelen en attente oogopslag hem moeilijke situaties en nood aan geborgenheid deden onderkennen. Kerk vormen is niet alleen een kwestie van een verzorgde liturgie, maar vertaalt zich ook In dienstbaar zijn voor zieken en bejaarden, voor mensen in nood, voor kansarmen, beschikbaar zijn voor jeugdverenigingen, voor mensen op zoek naar zingeving.  Dit is niet het werk van één man maar – gelukkig – is met velen participeren aan deze zending. Pastoor Frans mocht organisator, stuwende kracht en inspirator van dit hele gebeuren zijn, met de medewerking van een grote groep van vrijwilligers.“

Schepen Ann Panis beaamde al de goede dingen die al naar voor gebracht werden en wees vooral op de goede verhouding tussen het stadsbestuur en de pastoor, in wederzijds respect en samenwerking. Het was een aangrijpend moment toen zij ook verwees naar de nabijheid van pastoor Frans bij haar familie, naar aanleiding van het heengaan van haar vader – zoals hij dat ook honderden keren deed bij andere overlijdens.

Pastoor Frans had als mening uitgedrukt dat persoonlijke geschenken niet echt hoefden. Hij gaf er de voorkeur aan dat wie iets wilde schenken dit kon doen voor twee initiatieven in onze parochie: de parochiale werkgroep ‘Stop Armoede’ en de welzijnsschakel ‘Steksken’. Zo is gebeurd. Maar we wilden toch een tastbaar en zichtbaar aandenken schenken. Dit kreeg vorm in het aanbieden van een albe. Pastoor Frans zei dat dit liturgisch gewaad hem telkens weer zal herinneren aan de vele mensen voor wie hij in Geraardsbergen voorganger mocht zijn. Wij citeren graag de biddende woorden waarmee hij zijn homilie zowel begon als eindigde: “Blijf bij ons, Heer, en laat ons leven door uw kracht, in trouw en goedheid, in de vreugde van uw dienst”. Een gebed dat niet enkel past bij een priester, maar bij iedere gelovige.

Bij het verlaten van de kerk was er een grote verrassing. De KSA, waarvan pastoor Frans al die jaren proost was, vergastte hem en heel het publiek met een daverende serenade door de KSA-fanfare. Het maakte indruk. Een ideale overgang naar de receptie in de parochiezaal De Reep. Daarvoor gaat van harte onze grote dank naar allen die instonden voor de bediening en bijzonder voor mensen van Steksken die honderden hapjes hebben klaargemaakt.

Het was in zijn geheel een warm gebeuren, om niet gauw te vergeten.

Het dankwoord van Ann Van Nieuwenhove:

Welkom aan u allen hier aanwezig, deken Emmanuel, pastoor Frans, en alle priesters die mee concelebreren en in de kerk zitten, diakens en misdienaars en u allen medeparochianen.

Op 1 oktober 2013 werd u, pastoor Frans gevraagd om naar Geraardsbergen te komen, als pastoor, als deken van het toenmalige dekenaat Geraardsbergen.

Uitgerekend daarom hebben we deze dankviering ook op 1 oktober gelegd, 10 jaar later. We zijn dankbaar om 10 jaar van uw niet aflatende inzet in onze… ondertussen Heilige Bartholomeusparochie Geraardsbergen.

Van deken naar pastoor moderator, voor een aantal mensen bleef u deken Frans, maar u bleef vooral uzelf, het leek zelfs of u steeds harder ging werken, of… dat er steeds meer werk op u afkwam.

Als parochie assistente ben ik bijzonder dankbaar om de bijna 10 jaar samenwerking. Ik was zelf nog maar een jaar aan de slag toen u naar Geraardsbergen kwam. We hebben samen een aantal nieuwe initiatieven opgestart bijvoorbeeld de bijbelgroep.

Ook in de beginjaren van de welzijnsschakel mocht ik bijzonder op uw steun rekenen en kon ik steeds bij u ten rade om problemen aan te pakken. Ik kreeg veel wijze raad mee, maar vooral leerde u me geduldig zijn en de zaken rustig aan te pakken. Ik mocht Gods voetafdrukken in u waarnemen, hoe God in mensen aan het werk is, liefhebbend, zachtaardig en geduldig.

Uw verantwoordelijkheidszin is enorm groot, u vond nooit rust tot alles geregeld was, en dit was regelmatig tot in de late uurtjes, dit konden we merken aan de mails die in de nacht nog verstuurd werden.

Uw werk doet u steeds in alle rust en bescheidenheid, ik spreek hier bewust niet in de verleden tijd, want we hopen dat u pastoor Frans bij ons blijft en ons werk blijft ondersteunen, daarom legde ik steeds de nadruk op deze viering, geen afscheidsviering zei ik, maar een dankviering, want pastoor Frans blijft bij ons. Maar u mag het nu wat rustiger aan doen.

Graag wil ik ook een woordje van dank spreken vanwege de vele werkgroepen, lokale kerkploegen, kerkraden, scholen en zie hier de KSA, waar u proost van bent, ze wilden er allen bij zijn vandaag.

In grote dankbaarheid willen we nu samen eucharistie vieren, zoals Jezus met zijn vrienden deed.

We kwamen samen met iedereen die dat wilde op 1 juni in de parochiezaal van Sint Macharius. We waren met een mooie groep. We vroegen ons af hoe we op een goede manier naar één parochie kunnen groeien. Hierbij willen we toch de plaatselijke kerkgemeenschappen behouden en steunen.

De antwoorden van de bevraging werden in een ander document zo letterlijk mogelijk weergegeven. Het verslag dat volgt is een interpretatie die inhoudelijk zo dicht mogelijk bij de bevraging aansluit. Sommige bedenkingen kregen een andere plaats in het verslag. De bevraging heeft niet de bedoeling volledig te zijn maar geeft een aanzet van hoe we verandering nu zien. Wie de antwoorden van de groepen in detail wil kan die opvragen door een mailtje te sturen naar renaat.aelbrecht@telenet.be

Liturgie

Meer bijzondere vieringen samen

De diensten van de Goede Week en de Paaswake vieren we nu al gezamenlijk. Door deze samenwerking kunnen we deze vieringen heel goed verzorgen en is er ook een bijzondere sfeer. Deze vieringen versterken de eenheid binnen de parochie.

Over het algemeen is men het er over eens dat we beter een aantal vieringen meer centraliseren. Voor een verzorgde, aantrekkelijke feestelijke viering moeten voldoende mensen aanwezig zijn. Veel mensen betekent ook veel talent. Zangtalent in het koor en in de kerk, goede lectoren, misdienaars.

Op alle feestdagen zouden we kunnen overgaan naar één viering voor de volledige parochie. Ook bijzondere vieringen, zoals de startviering, een viering aan het begin van de vakantie, de vieringen van Samana, de viering bij de zondagse ontmoetingen zouden we samen kunnen doen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 11 oktober 2023

Renaat Aelbrecht, diaken

Op 8 oktober a.s. vieren wij de Dag van Mensen met een Chronische Ziekte. Om ons met onze neus op de feiten te drukken: 29 % van onze bevolking is officieel geregistreerd als chronisch zieke.
“En dan?”, vraag je je af. Dikwijls men voegt eraan toe: ”Er is alle dagen wel iets om te vieren of in de aandacht te brengen: dag van de leerkracht, wereld-dierendag, dag van de ouderen, wereldvoedseldag, dag van de geestelijke gezondheidszorg, enz. De lijst is eindeloos. En nu nog de dag van de chronisch zieken? Moet dat nu?”
Veel van deze initiatieven zijn zinvol, en vinden meestal hun ontstaan omdat mensen aanvoelen dat er tal van noden zijn. Projecten, organisaties, soms individuele acties met een ‘goed doel’ voor ogen kunnen we niet anders dan steunen, toejuichen en ondersteunen. Binnen onze empathie, onze mogelijkheden en interesses, ons budget…

Beste lezer, als mens, als christen willen wij, ja moeten wij extra aandacht geven aan mensen die dagelijks leven met een langdurige ziekte of beperking. Reuma, astma, MS, COPD, diabetes, kanker, hart- en vaatziekten… om nog maar te zwijgen over mensen met een psychische aandoening (vaak een gevolg van verwondingen), artrose, verlies van een partner of familielid, neurologische aandoeningen… Ook hier vinden we een ellenlange lijst.
En niet alleen bij ouderen, maar ook jonge mensen worden nogal eens geconfronteerd met één of andere chronische ziekte. Het kan je hele leven omgooien…
Over dit alles kan je heel veel info terugvinden bij Sciensano. Of kan je terecht bij mister Google.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 4 oktober 2023

Jo Lauwaert

Op zaterdag 16 september vond in de kerk van Nederboelare onder ruime belangstelling de viering plaats van de 50ste verjaring van de wijding van deze kerk. Heel mooi en gepast begon deze viering met het zingen van “De vreugde voert ons naar dit huis.” Hierbij volgen de hoofdgedachten uit de homilie van oud-pastoor Frans.

Heel wat Zacheüssen

Deze jubelmis volgt de liturgie van de kerkwijding, waarin als evangelie het mooie verhaal over Zacheüs is opgenomen. Willen we het even overplaatsen naar onze tijd? – Het is goed mogelijk dat in de bomen om ons heen heel wat Zacheüssen zitten. Mensen die zich niet direct willen of kunnen mengen in de gemeenschap van oude of splinternieuwe gelovigen, maar die ook niet onverschillig of vijandig zijn. Zij zijn zoekend en nieuwsgierig, maar willen tegelijk nog wat afstand houden. Dat vreemde mengsel van nieuwsgierigheid en verwachting houdt hen verscholen ‘in het gebladerte van de vijgenbomen’.

Zacheüs kan de indruk wekken van een individualist te zijn, iemand die buitenstaander wil blijven, een outsider. Maar voor Jezus zijn mensen die zich tussen de takken verbergen niet raar of vreemd. Hij geeft om hen. Hij kan ingaan op wat zich afspeelt in hun hoofden en harten. – Jezus sprak Zacheüs aan bij zijn naam en moedigde hem aan om uit zijn schuilplaats te komen. Hij verraste hem door bij hem in huis te willen komen. Jezus was welkom in de woning van Zacheüs en maakte hem tot een insider. Daar vond ongetwijfeld een indringend gesprek plaats dat tot goede vruchten leidde. Zacheüs zal geluisterd hebben naar de woorden van Jezus, met het resultaat dat de man zich bekeerde. Ja, een ontmoeting kan mensen deugd doen.

Het gesprek van Jezus met Zacheüs is geen losse gebeurtenis in het Nieuwe Testament. Je zou het kunnen noemen: ‘het evangelie in het klein’, waarin we een compacte, in enkele zinnen samengevatte voorstelling en illustratie vinden van Jezus’ werk om te bekeren, te genezen, om ‘verloren schapen’ te zoeken en te vinden. Jezus was altijd op zoek naar mensen die ‘op afstand staan’, om ze er bij te halen.

Een ‘huis’ gebouwd

De mensen van 50 jaar geleden hebben hier een huis gebouwd. En talloos veel keren is God, is Jezus hier te gast geweest, tot op onze dagen. We mogen het ook omkeren: talloos veel keren heeft God mensen uitgenodigd om hier bij Hem te komen. Zij hebben naar Gods woord geluisterd en ongetwijfeld heeft het velen aangesproken en getroffen, tot op vandaag. Ook zij werden en worden nog insiders. Zij vonden hier inspiratie en kracht om in het spoor van Jezus te leven.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 27 september 2023

priester Frans