De adventsperiode valt in onze streken in de tijd van de late herfst. De dagen zijn op hun kortst, het is koud en donker, en de natuur valt in haar winterslaap.
Dat maakt ons wat bedachtzamer. We denken wat meer na over ons leven. Voor christenen is het de tijd om meer over hun relatie met hun medemensen, en met de Heer na te denken. Tijd om te onderzoeken wat er beter kan. Tijd om ons naar God en onze medemensen te keren, om ons te bekeren.
Advent komt van het Latijnse woord ‘adventus’, dat komst betekent. Advent is de tijd die voorafgaat aan het feest van Kerstmis (25 december). Die tijd begint op de vierde zondag voor Kerstmis.
Dit is ook het begin van het nieuwe kerkelijk jaar. Het is een tijd van uitkijken en verwachten, die aan de komst van Christus voorafgaat, niet alleen in de geschiedenis zoals we die in de bijbel terugvinden, maar ook nu in het hart van de gelovigen, en later op het einde der tijden.
We kunnen de geschiedenis van de Bijbel gerust lezen als een liefdesverhaal, waarbij God uitkijkt naar een partnerschap voor een betere wereld met de mens, en waarbij hij in de loop van de tijd steeds dichter komt. In onze zoektocht naar Jezus, hier en nu, kan gelovige lezing van die geschiedenis een inspiratiebron zijn. Het spreekt vanzelf dat de menswording van God in Jezus hierin buitengewoon belangrijk is.
De parochieploeg Bartholomeus van Geraardsbergen vroeg zich al een tijdje af hoe het verder moest met de parochie. Ze hield daarvoor enige tijd geleden een beraad met als titel ‘Parochie waarheen?’. Daaruit kwam naar voor dat een belangrijk element om als parochie gezonder te worden, het aanpakken van de zondagsvieringen zou zijn. Kunnen het aantal vieringen zo vol gehouden worden? Wat doen we aan het tekort aan gelovigen om gedragen eucharistie te kunnen vieren? Hoe kunnen we de kwaliteit van de vieringen verbeteren? Hebben we nog voldoende actoren om dat allemaal te verzorgen? Is het huidige aantal vieringen een bevordering van de opbouw van de Kerk naar de toekomst als levendige missionaire gemeenschap?
De weg van de onderscheiding
Toen duidelijk werd dat de parochie eenzelfde voorganger zou krijgen als de – toen – drie andere parochies van het dekenaat Zottegem, werd samen gezeten om de weg van de onderscheiding te gaan. Ook de twee andere parochies van het dekenaat Zottegem en Herzele – Sint-Lievens-Houtem, waren die weg gegaan. In een eerste fase werd in de parochieploeg stil gestaan bij de verwachtingen die de kerkgemeenschap – dus wij allemaal samen – heeft bij de eucharistievieringen op zondag- en feestdagen en op de vooravond. Maar ook naar de verwachtingen die leven bij ieder van ons of bij sommigen in het bijzonder. Vervolgens werd er geluisterd naar wat de Kerk verwacht wanneer de gelovige gemeenschap samen geroepen wordt om liturgie te vieren. Er werd een analyse gemaakt van de verschillende kerkplekken waar heden samengekomen wordt. Wat zijn de sterke punten? Wat zijn de zwakke punten?
In een tweede fase kregen alle ploegleden de individuele opdracht om met het gegeven materiaal een voorstel uit te werken en dit voorstel te voorzien van argumentatie. Deze voorstellen werden in een derde fase samengebracht en terug bezorgd aan de leden ter studie. Zo werd stillaan duidelijk welke richting het uitging.
In een vierde fase werd gezocht naar een globaal schema, waarbij voor- en nadelen werden afgewogen, zowel op pastoraal als op praktisch vlak. De ploeg kwam in grote lijnen tot drie voorstellen. Deze voorstellen werden opnieuw voorgelegd aan een pastoraal beraad. Ongeveer 80 mensen gingen op de uitnodiging in. Na de voorstelling van de visie en toedracht werden de voorstellen naar voorgebracht. In een tiental groepen werden opmerkingen of argumenten samen gebracht. Een voorstel kwam duidelijk naar boven. Rekening houdend met de aanmerkingen kwam de parochieploeg tot finaal besluit.
‘Nee, uw mis wordt niet afgeschaft, maar verplaatst naar onze mis!’
Hoewel we ons ervan bewust zijn, dat elke wijziging pijn met zich mee brengt en het aanpassingsvermogen van mensen aanspreekt, durven we in eer en geweten dit voorstel doen. Want elke verandering is ook een oproep tot bekering. Maar wie bekering zegt, zegt ook geloofsgroei en hoop. Dat is de hoop die wij allen in ons dragen.
Laten we gelovig én realistisch kijken naar onze samenleving en ons kerk-zijn
De manier waarop we ons Kerk-zijn gedurende eeuwen in de praktijk brachten is vandaag in de gegeven omstandigheden niet meer mogelijk en misschien ook niet meer wenselijk. Blijven verder doen, zonder de realiteit van ons kerk-zijn onder ogen te zien, ondergraaft onze geloofwaardigheid. Er is nu eenmaal het verminderde aantal gelovigen en dus ook minder gewijden en toegewijden. Er is de veranderde economische en sociologische realiteit. We hebben niet alle kerkgebouwen meer nodig. De christenen die de bewuste keuze maken hun geloof ook daadwerkelijk te vieren in de sacramenten en te beleven door zich dienstbaar te maken in de Kerk en de samenleving, zijn een minderheid geworden.
Als verantwoordelijken in de parochie kiezen we resoluut voor een nieuw en evenwichtig beleid. We zijn een gemeenschap die in evolutie en beweging is. We zullen dan ook regelmatig dienen te evalueren. Zo willen we dit nieuwe schema na een jaar evalueren. Tegelijk gaat de parochieploeg met een nieuwe opdracht aan de slag om de liturgie in de week te bekijken. Wat zijn de mogelijkheden aan eucharistievieringen en gebedsvieringen waar mensen in de week kunnen samen komen, samen met uitvaarten en huwelijken die kunnen blijven doorgaan, ook in kerken waar geen zondagseucharistie is. Als parochieploeg willen we blijven in dialoog gaan rond aandachtspunten, tips, verbeterpunten, verduidelijkingen … rond deze aanpassingen. We laten ons ook graag inspireren door feedback, over wat er leeft, wat er mogelijk en wenselijk is.
We vragen alle gelovigen te bidden om Gods heilige Geest, opdat we kunnen verder werken aan de Kerk van de toekomst. Een Kerk die evangeliseert en samenkomt rond de bron en het hoogtepunt van het christelijk leven, de eucharistie.
Concreet resultaat dat ingaat vanaf 1 januari 2024
Zondag om 11 uur Geraardsbergen-Centrum, St.-Bartholomeus
Zondag om 17 uur Nederboelare (met vesperdienst)
De leden van de parochieploeg Geraardsbergen: diaken Albert Gossye, parochieassistente Ann Van Nieuwenhove, diaken Dany Van Der Haegen, priester Emmanuel Vidts, pater Félix Nkongolo, Fien Van Maldergem, Ingrid Vanruyskensveld, Marc Van Den Bossche, diaken Renaat Aelbrecht.
In de advent worden we opgeroepen om waakzaam te zijn. We drukken op de pauzetoets van de dagelijkse routine en staan stil bij wat we doen. Christen zijn is nooit vrijblijvend, het zit in ons DNA om ons in te zetten voor een betere wereld. We willen van de advent een waakzame tijd maken waar we ons geroepen voelen om stil te staan bij het onrecht in deze wereld.
December, campagnemaand Welzijnszorg
In de advent krijgen we elk jaar opnieuw de campagne van Welzijnszorg aangereikt om ons mee in te zetten tegen armoede. Welzijnszorg biedt ons handvaten om iedereen bewust te maken van deze blijvende problematiek met steeds nieuwe oorzaken die leiden tot armoede, maar ook om ons hart aan te spreken om ook de handen uit de mouwen te steken bij plaatselijke initiatieven. Door de campagne van Welzijnszorg te steunen geven we handen en voeten aan die droom van een betere wereld voor iedereen.
In de studiezaal van het Damiaancollege in Kortrijk, waar ik als 13 jarige mijn Latijns-Griekse humaniora begon, was op een muur, in grote letters de volgende tekst geschilderd: AGE QUOD AGIS. In vertaling betekent deze tekst: WAT GE DOET, DOET HET GOED. Deze slogan komt uit de wapenkunde. Hij stond indertijd op de schilden van de strijders. Deze aansporing werd door de paters, die het college beheerden, geïnterpreteerd als een beleving van de evangelische parabel van de vijf talenten.
De betekenis van talent in ons taalgebruik is ver weg van de oorspronkelijke betekenis. Onder ‘talent’ verstaan wij doorgaans een natuurlijke begaafdheid, bekwaamheid en kundigheid voor één of andere activiteit. Ik herinner mij dat predikanten en opvoeders het vooral over deze betekenis van talenten hadden bij het begin van het schooljaar. Wij moesten ons best doen. Maar, door deze interpretatie worden wij weggeleid van de oorspronkelijke betekenis. Ik bespaar u de technische uitleg… maar in Jezus’ tijd werd in de Grieks-Romeinse wereld de waarde van de munten bepaald door hun gewicht (in zilver). Zo was één talent gelijk aan 34,27 kg zilver. Kunt u volgen?
De man die 5 talenten in beheer ontvangt, is in één moment verantwoordelijk voor ongeveer 171 kg zilver; deze van de 2 talenten voor ongeveer 68 kg zilver. Met één talent kon je een gewone arbeider die 365 dagen per jaar werkt 16 jaar en drie maanden zijn loon uitbetalen.
“De hemel op stelten” is een kerstmusical gebracht door kinderen. Vorige zaterdag brachten zestig kinderen een mooie voorstelling in onze Sint-Macariuskerk in Nederboelare.
Het werd een succes, de kerk was gevuld met toeschouwers, ouders van de kinderen maar ook vele parochianen kwamen het schouwspel bijwonen.
Allen hebben heel erg genoten van de warme boodschap van vrede die ons werd gebracht, de kinderen die de musical uitvoerden alsook de toeschouwers.
De komende herdenking van de Wapenstilstand, 11 november, kan niet los staan van wat we dag na dag zien en horen: de gruwelijkheid van gewapende conflicten. Het maakt niet veel verschil uit of men ze nu oorlog noemt of niet. Het is een lange reeks, met bekenden zoals Rusland en Oekraïne, Israël en Palestina, Armenië en Azerbeidzjan… Daarbij komen nog de binnenlandse conflicten in Afrika en Azië. We huiveren bij de verschrikkelijke beelden: gesneuvelde soldaten, militaire én burgerlijke slachtoffers van bombardementen, ouders zowel als kinderen, soms gestorven in elkaars armen, verwondingen die haast niet aan te zien zijn en die blijvende gevolgen hebben, vernielde dorpen en steden… Vaak zijn het gewone mensen die rechtstreeks niets met de strijd te maken hebben: mensen op weg naar hun werk of op zoek naar voedsel, of honderden beloftevolle jongeren gedood op een muziekfestival.
Retoriek van afwijzing en geweld
Deze militaire confrontaties gaan gepaard met een strijd om de publieke opinie in binnen- en buitenland te beïnvloeden. De retoriek die aan beide zijden wordt gebruikt, ontkent in feite de menselijkheid van de andere partij. In de wreedheid van het conflict spreekt men niet over ‘mensen’. Men ziet de ander zonder meer als ‘vijand’. En die heeft blijkbaar geen recht op leven. De leiders geven geen leiding, maar spelen in op de ergste angsten en de diepste haat van hun volk tegenover de anderen.
“Ik was ziek en jullie hebben naar mij omgezien” Mt 25,36
In de Schrift leren we de Heer kennen als Iemand die aandacht heeft voor de noden en de noodkreten van zijn volk. De Heer “ziet om” naar mensen en roept mensen op om die zorg voor anderen met Hem te delen. De Heer wil ook met elk van ons zijn liefde delen. Hij wil met elk van ons in relatie treden. Vanuit die relatie met de Heer worden wij, als christenen, geroepen in dienst van de liefde. De liefde die vertrekt vanuit de Heer zelf die zichzelf geeft in de eucharistie, in brood en in wijn. Daarom wordt vanouds de heilige communie gedragen bij de zieke en de hoogbejaarde zuster of broeder.
Wie kan de communie ontvangen?
Elke zieke of hoogbejaarde die in de onmogelijkheid is om de eucharistie bij te wonen, hetzij voor bepaalde of onbepaalde tijd. De zieke zelf of familie of een medechristen neemt dan op zijn of haar vraag contact op met de parochie om zijn of haar vraag kenbaar te maken. De communiedeler zal dan contact opnemen om deze ontmoeting voor te bereiden. Want het is goed dat bij de zieke thuis een goede sfeer geschapen wordt voor de ontmoeting met Christus in de heilige communie. Een kruisbeeld of een kaarsje laten branden kan reeds een teken zijn dat de Heer zelf verwacht wordt. De heilige communie ontvangen gebeurt tijdens een kort ritueel waar ook naar een stukje uit de Schrift geluisterd wordt en er samen gebeden wordt. De parochie biedt daarbij gebedsblaadjes aan die daar een goede handleiding voor zijn.
[…]
Lees meer in KERK & leven van 1 november 2023
Communie met de hoogdag van Allerheiligen ontvangen?
Wens je dat de heilige communie door een van de priesters, diakens of communiedragers van de parochie gebracht wordt naar aanleiding van de hoogdag van Allerheiligen? Neem contact op de het parochie-secretariaat door een mailtje te sturen of te bellen tijdens de openingsuren:
Openingsuren: Alle weekdagen van 9 tot 12 uur en van 14 tot 16 uur
Ik wil dan ook graag iedereen danken voor deze attentie naar onze zieke medechristenen toe. Maar ook de communiedragers die trouw de communie dragen en samen met de zieken bidden. Van harte dank!
Door een misverstand is in nr 42 van ons Kerk en Leven enkel de toespraak van parochieassistente Ann opgenomen en niet het volledige verslag. Hier volgen de andere elementen. Met onze excuses en met dank aan al wie zich ingezet hebben.
Op 1 oktober vond in de bomvolle kerk van Nederboelare de dankviering plaats voor de bijna tienjarige dienst van pastoor Frans Hitchinson in Geraardsbergen. Het was een sfeervolle viering, zingend gedragen door onze verenigde parochiekoren. We willen u nog even laten delen in een aantal dingen die toen gezegd en gedaan werden.
Johan Vanden Herrewegen, voorzitter van het Centraal Kerkbestuur, herinnerde eraan dat pastoor Frans deze opdracht aanvaardde op de leeftijd van 65 jaar, wanneer heel wat mensen vinden dat het tijd is om het wat rustiger aan te doen. Hij vatte zijn opdracht in Geraardsbergen-Centrum, Grimminge, Nieuwenhove, Waarbeke en Zandbergen aan met veel vertrouwen en enthousiasme. Naderhand kreeg hij er alle andere deelparochies bij. Het kwam erop aan om, naast voorgaan in de eucharistievieringen, om zich goed te organiseren, samenwerkingsverbanden uit te bouwen, dienstbaar te zijn en aanwezig te zijn. “Pastoor Frans was de man die graag meeging met ‘mensen van goede wil’, die steunde en bemoedigde waar zijn fijn menselijk aanvoelen en attente oogopslag hem moeilijke situaties en nood aan geborgenheid deden onderkennen. Kerk vormen is niet alleen een kwestie van een verzorgde liturgie, maar vertaalt zich ook In dienstbaar zijn voor zieken en bejaarden, voor mensen in nood, voor kansarmen, beschikbaar zijn voor jeugdverenigingen, voor mensen op zoek naar zingeving. Dit is niet het werk van één man maar – gelukkig – is met velen participeren aan deze zending. Pastoor Frans mocht organisator, stuwende kracht en inspirator van dit hele gebeuren zijn, met de medewerking van een grote groep van vrijwilligers.“
Schepen Ann Panis beaamde al de goede dingen die al naar voor gebracht werden en wees vooral op de goede verhouding tussen het stadsbestuur en de pastoor, in wederzijds respect en samenwerking. Het was een aangrijpend moment toen zij ook verwees naar de nabijheid van pastoor Frans bij haar familie, naar aanleiding van het heengaan van haar vader – zoals hij dat ook honderden keren deed bij andere overlijdens.
Pastoor Frans had als mening uitgedrukt dat persoonlijke geschenken niet echt hoefden. Hij gaf er de voorkeur aan dat wie iets wilde schenken dit kon doen voor twee initiatieven in onze parochie: de parochiale werkgroep ‘Stop Armoede’ en de welzijnsschakel ‘Steksken’. Zo is gebeurd. Maar we wilden toch een tastbaar en zichtbaar aandenken schenken. Dit kreeg vorm in het aanbieden van een albe. Pastoor Frans zei dat dit liturgisch gewaad hem telkens weer zal herinneren aan de vele mensen voor wie hij in Geraardsbergen voorganger mocht zijn. Wij citeren graag de biddende woorden waarmee hij zijn homilie zowel begon als eindigde: “Blijf bij ons, Heer, en laat ons leven door uw kracht, in trouw en goedheid, in de vreugde van uw dienst”. Een gebed dat niet enkel past bij een priester, maar bij iedere gelovige.
Bij het verlaten van de kerk was er een grote verrassing. De KSA, waarvan pastoor Frans al die jaren proost was, vergastte hem en heel het publiek met een daverende serenade door de KSA-fanfare. Het maakte indruk. Een ideale overgang naar de receptie in de parochiezaal De Reep. Daarvoor gaat van harte onze grote dank naar allen die instonden voor de bediening en bijzonder voor mensen van Steksken die honderden hapjes hebben klaargemaakt.
Het was in zijn geheel een warm gebeuren, om niet gauw te vergeten.
In onze streken hebben we een traditie in het gedenken van onze dierbare overledenen. Je ziet in deze periode steevast mensen op het kerkhof met emmer en borstel om de graven van de dierbaren mooi te maken en om er bloemen op te plaatsen. Het algemeen beeld van het kerkhof zal in de komende dagen sterk wijzigen.
Voor wie reeds afscheid moest nemen van een geliefde zijn dit bijzonder moeilijke dagen omdat de herinneringen dan extra naar boven komen. Ook voor wie het afgelopen jaar moest afscheid nemen en voor wie de geliefde nog geen herboren plaats heeft ingenomen in zijn of haar leven is het moeilijk.
Omdat het goed is de overledenen te gedenken en voor hen te bidden heeft de Kerk er een bijzondere dag voorzien Allerzielen. Het ontstaan van deze gedenkdag ligt bij Abt Adilo van Cluny die in 998 een gedachtenisviering invoerde voor de overledenen van de kloosters die onder zijn toezicht stonden. Later kende dit gebruik in andere streken uitbreiding en in 1915 werd het gebruik door paus Benedictus XV tot de gehele kerk uitgebreid.
Wie als gelovige zijn geliefde overledenen gedenkt heeft wellicht maar een ding op het oog dat ze zouden mogen samen-zijn met Christus. Dat leven in volkomen gemeenschap met de Schepper van het leven kunnen we niet beschrijven. We kunnen het alleen maar proberen ontsluiten door beperkte menselijke beelden te gebruiken. De heilige Ambrosius omschrijft het als volgt: ‘Want leven is bij Christus zijn: daar waar Christus is, daar is het leven, daar is het koninkrijk.’
[…]
Lees meer in KERK & leven van 25 oktober 2023
Emmanuel Vidts, pastoor Deken Zottegem
Uitnodiging diensten Allerheiligen
Dinsdag 31 oktober 17.00 u. – Geraardsbergen-Centrum, St.-Bartholomeus Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar samen met Onkerzele. 19.00 u. – Idegem, St.-Pietersbanden Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar samen met Schendelbeke. 19.00 u. – Overboelare, St.-Aldegonde Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar.
Woensdag 1 november 09.30 u. – Zandbergen, Onze-Lieve-Vrouw Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar samen met Grimminge, Waarbeke en Nieuwenhove. 09.30 u. – Ophasselt, St.-Pietersbanden Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar. 09.30 u. – Goeferdinge, St.-Bavo Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar samen met Zarlardinge. 11.00 u. – Geraardsbergen-Centrum, St.-Bartholomeus Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar samen met Onkerzele. 11.00 u. – Viane, St.-Amandus Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar samen met Moerbeke. 17.00 u. – Nederboelare, St.-Macarius Euch. met gedachtenis van de overledenen van het voorbije jaar.
