Feest van De Drie Koningen

WAT IS HIER GAANDE?

Misschien is het je ook al eens overkomen dat er in je dorp of stad op een zekere dag zoveel volk van overal toestroomt dat je je afvraagt: “Wat is hier gaande ? Voor wie of wat komt dat volk hier naartoe?”
En dan verneem je dat er in uw dorpje een wereldbekend figuur is komen wonen of er één of ander gebeurtenis op til staat.
En dan krijg je dat spottend antwoord:
“Hoe, jij weet dat niet en je woont hier nochtans?”
Dergelijke ervaring hadden Herodes, zijn hogepriesters en Schriftgeleerden en eigenlijk heel Jeruzalem met hem, toen drie Wijzen uit het Oosten kwamen vragen waar de pasgeboren koning der Joden verblijft.
Uitgerekend zij wisten dat niet, maar die Wijzen, vreemdelingen waren het, die niets met de Bijbel of de tempel te maken hadden, waren van heinde en ver gekomen om aan de joodse notabelen bekend te maken, dat de beloofde Messias, hun redder, geboren was.
Met het licht van één enkele ster waren ze het te weten gekomen.

WAT WETEN WIJ VAN DEZE WIJZEN?

Niet veel, bijna niets, ook in de heilige Schrift vinden we daarover niets. Wat wij van hen weten, staat geschreven op deze ene bladzijde bij Mattheüs.
Ze duiken op zoals een opschietende ster aan de hemel, die ineens ook weer weg is en verdwijnt in het duister.
Zo ook verdwijnen deze Wijzen uit het Oosten uit onze menselijke aandacht.
We weten niet eens precies met hoe velen ze waren.
Er staat: “Wijzen uit het Oosten”, onbepaald dus.
Waren het er twee, vier of vijf?
Maar er waren toch drie koningen?
Neen, er waren drie geschenken en daaruit heeft men afgeleid, dat er drie koningen moeten zijn geweest.
Niet koningen, maar Wijzen.
Die geschenken zagen er wel koninklijk uit en bovendien wisten de mensen van toen maar van het bestaan van slechts drie werelddelen: Europa, Azië en Afrika.
Amerika was nog niet ontdekt, Australië al evenmin.
Achter elk werelddeel stak een koning, vandaar de drie koningen.
Eigenlijk weten wij heel weinig van hen.
We kennen bijvoorbeeld hun vaderland niet.
Ja, ze kwamen uit het Oosten, maar het land waarnaar ze terugkeerden, wordt niet vermeld.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 3 januari 2024

Priester André Carchon

WOORD VAN DE DEKEN – Gods zegen voor het nieuwe jaar

Aan ieder van u, aan uw familie, aan allen die u dierbaar zijn wens ik van harte een gezegend nieuw jaar 2024 toe. Ik bid dat God u en uw dierbaren nabij mag zijn in het leven dat zich het komende jaar aandient, in dankbaarheid en vreugde om het goede en het mooie dat mag gebeuren en in moed, kracht en troost als moeilijkheden het levenspad komen te kruisen.

Het is de indrukwekkende Aäronszegen uit Numeri 6, die ons in de liturgie op nieuwjaarsdag aangereikt wordt, die ook ons vandaag een werkelijkheid mag worden. Ik wil even stil staan bij de drie zegenspreken die er deel van uitmaken.

Vooreerst: ‘moge de Heer u zegenen en behoeden’. Het is een bede die uitdrukt dat het woord van God ‘goed’ brengt over ons leven. Tevens wil God ons leven behoeden, tegen alles wat het ten onder kan brengen. Hij wil dat ons leven behouden blijft. Het is een bede om een behouden leven voor uzelf en uw dierbaren.

Vervolgens: ‘moge de Heer de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn’. Het is een bede opdat we ons persoonlijk aanvaard weten in wie we als mens zijn, ook in onze tekortkomingen. Geheel en al mogen we ons in oprechtheid tot de Heer richten en ons door zijn genade laten beschijnen. Zoals het licht schijnt in de dag, zo wil Gods genade ons leven verlichten en toekomst geven.

Tenslotte: ‘moge de Heer zijn gelaat naar u toekeren en u vrede schenken’. Het mag een bron zijn van grote vreugde en kracht te weten dat de Heer zich naar ons toewendt en dat Hij niets anders wil dan zijn vrede planten in ons hart.

Dit is mijn bede voor u, voor uw dierbaren, voor onze parochie en heel de samenleving.

Een zalig en gezegend nieuw jaar!

Emmanuel Vidts, pastoor
Deken van Zottegem

Kerstmis 2023

De meeste winkelstraten en zelfs heel wat woonkamers baadden reeds weken in het licht van Kerstmis. Lichtjes overal. De kerstboom pronkt in al zijn glorie reeds een hele tijd in meerdere huizen. In deze donkere dagen een hoopgevende gedachte dat het licht ooit zal weerkomen. Maar bij velen draait het enkel om: sfeer… gezelligheid… knusjes samen zijn… cadeautjes geven…

Want wie staat nog stil bij de echte betekenis van Kerstmis en wie weet nog vanwaar Kerstmis eigenlijk afstamt?

Hoeveel mensen denken en weten nog dat met Kerstmis de viering van de geboorte van Jezus Christus, de verlosser van de mensheid wordt herdacht. Deze geboorte markeert de menswording van God. Kerstmis is dus het feest van de incarnatie van God de Zoon. Als cultureel verschijnsel is Kerst de gekerstende versie van het Winterzonnewendefeest.

Christusmis

Het woord Kerstmis komt van het Middelnederlandse kerstesmisse. ‘Kerstes’ duidt op Christus en ‘misse’ op mis: ‘Christusmis’. Dus: ‘Kerstmis’ verwijst naar de Geboorte van Jezus Christus.

Winterzonnewende

Het licht van de zon was en is in veel natuurgodsdiensten de bron van het leven.
De winterzonnewende op de Romeinse kalender vond plaats op 25 december.
Dat is het moment dat de zon weer in kracht toeneemt: in de natuurgodsdiensten is dit de reden om het Nieuwe Leven te vieren. De winterzonnewende heette in het Romeinse Rijk de dies natalis solis invicti: ‘geboortedag van de onoverwinnelijke zon’. De dag stond in het Romeinse Rijk in het teken van Mithras, een zonnegod die volgens de Perzische mythologie uit een maagd geboren was.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 20 december 2023

We wensen jullie een zalig en vredevol kerstfeest
en een gelukkig en vreugdevol nieuwjaar.

Jan De Lil

WOORD VAN DE DEKEN – Waartoe het kerststalletje ons wil brengen!

Terecht nodigt onze paus ons uit om ons kerststalletje van onder het stof te halen. Want als we een kerststalletje in onze woonkamer, in de kerk of op straat hebben staan, dan is dat te danken aan de heilige Franciscus van Assisi. Toen hij in 1223 – dit is nu 800 jaar geleden – op 11 november terug kwam van Rome, waar hij net van de paus de bevestiging van zijn regel had gekregen, herinnerden de grotten van Greccio hem aan het landschap van Bethlehem.

15 dagen voor het feest van Kerstmis drukte Franciscus de wens uit om ‘de herinnering te vieren van het Kind dat in Bethlehem is geboren.’ Hij wilde voor zijn ogen op een of andere manier zien dat Jezus leed als een weerloos kind. Hoe Hij in de kribbe werd gewiegd en hoe Hij op het stro werd gelegd te midden van de os en de ezel. De man aan wie hij die wens had uitgesproken ging aan de slag. Toen Franciscus, samen met de broeders en vele anderen van de streek in Greccio op 25 december aankwam, vond hij de kribbe met stro, de os en de ezel, en ze toonden een onbeschrijfelijke vreugde voor de kerstscène zoals nooit tevoren. Daar werd dan ook de eucharistie gevierd. Allen rond de grot waren vervuld van vreugde en er was geen afstand tussen de gebeurtenis die zich voltrok en de mensen die aan het mysterie van de eucharistie deelnamen. Terwijl de kerststal toen nog geen figuren bevatte, zag men het kind in de kribbe liggen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 20 december 2023

Aan iedereen een vreugdevolle en hoopvolle kersttijd toegewenst.

Emmanuel Vidts
Pastoor-deken

Uitkijken, verlangen, wachten, kunnen we dat nog?

We leven met z’n allen in een jachtige wereld. Alles moet snel gaan want we hebben zoveel te doen. We boeken onze agenda zo vol dat het leven een race tegen de tijd wordt. Kunnen we nog stilvallen, tijd nemen om hoopvol uit te kijken naar iets moois dat zal gebeuren?

Uitkijken naar licht, verlangen naar vrede

Elk jaar willen mensen de kerstboom en kerstversieringen aan en in het huis vroeger aanbrengen. De dagen worden steeds korter, er is minder licht en warmte. Dat is voor veel mensen een moeilijke tijd, een tijd waar ze misschien maar al te snel doorheen willen. Iedereen is op zoek naar licht en warmte.
De vele nieuwsberichten van oorlog en geweld, veraf en dichtbij, doen niemand goed. We maken ons zorgen en verlangen naar vrede.

De mooiste tijd van het jaar

Voor vele mensen is de kersttijd een gezellige tijd, tijd voor ontmoetingen, warme bijeenkomsten met lekker eten en cadeautjes. Maar er zijn ook mensen die niet zo uitkijken naar deze tijd omdat alles dan zo confronterend wordt omwille van wat niet kan. Sommige mensen, die in eenzaamheid leven vinden de kersttijd niet zo’n mooie tijd want het is een tijd waarin ze nog meer voelen dat zij niet hebben wat anderen wel hebben.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 13 december 2023

Ann Van Nieuwenhove

Aanstellingsviering deken Emmanuel Vidts

© Ann Van Nieuwenhove

Op zondag 3 december werd om 16 uur tijdens een vesperdienst in de Sint-Macariuskerk van Nederboelare deken Emmanuel Vidts aangesteld als pastoor-moderator van de parochie Heilige Bartholomeus Geraardsbergen en parochie-administrator van de parochie Brakel-Lierde.
Tevens werden de parochieploeg van de parochie Heilige Bartholomeus van Geraardsbergen en de parochieploeg van de parochie Brakel en Lierde officieel aangesteld.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 13 december 2023

ADVENT – Weest waakzaam want gij weet niet wanneer de Heer komt

De adventsperiode valt in onze streken in de tijd van de late herfst. De dagen zijn op hun kortst, het is koud en donker, en de natuur valt in haar winterslaap.

Dat maakt ons wat bedachtzamer. We denken wat meer na over ons leven. Voor christenen is het de tijd om meer over hun relatie met hun medemensen, en met de Heer na te denken. Tijd om te onderzoeken wat er beter kan. Tijd om ons naar God en onze medemensen te keren, om ons te bekeren.

Advent komt van het Latijnse woord ‘adventus’, dat komst betekent. Advent is de tijd die voorafgaat aan het feest van Kerstmis (25 december). Die tijd begint op de vierde zondag voor Kerstmis.

Dit is ook het begin van het nieuwe kerkelijk jaar. Het is een tijd van uitkijken en verwachten, die aan de komst van Christus voorafgaat, niet alleen in de geschiedenis zoals we die in de bijbel terugvinden, maar ook nu in het hart van de gelovigen, en later op het einde der tijden.

We kunnen de geschiedenis van de Bijbel gerust lezen als een liefdesverhaal, waarbij God uitkijkt naar een partnerschap voor een betere wereld met de mens, en waarbij hij in de loop van de tijd steeds dichter komt. In onze zoektocht naar Jezus, hier en nu, kan gelovige lezing van die geschiedenis een inspiratiebron zijn. Het spreekt vanzelf dat de menswording van God in Jezus hierin buitengewoon belangrijk is.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 6 december 2023

Diaken Renaat

NAAR EEN NIEUWE ‘KERKBELEVING’- Over de nieuwe regeling voor de eucharistievieringen op zon- en feestdagen en op de vooravond

(c) Studio Schrever

Voorgeschiedenis

De parochieploeg Bartholomeus van Geraardsbergen vroeg zich al een tijdje af hoe het verder moest met de parochie. Ze hield daarvoor enige tijd geleden een beraad met als titel ‘Parochie waarheen?’. Daaruit kwam naar voor dat een belangrijk element om als parochie gezonder te worden, het aanpakken van de zondagsvieringen zou zijn. Kunnen het aantal vieringen zo vol gehouden worden? Wat doen we aan het tekort aan gelovigen om gedragen eucharistie te kunnen vieren? Hoe kunnen we de kwaliteit van de vieringen verbeteren? Hebben we nog voldoende actoren om dat allemaal te verzorgen? Is het huidige aantal vieringen een bevordering van de opbouw van de Kerk naar de toekomst als levendige missionaire gemeenschap?

De weg van de onderscheiding

Toen duidelijk werd dat de parochie eenzelfde voorganger zou krijgen als de – toen – drie andere parochies van het dekenaat Zottegem, werd samen gezeten om de weg van de onderscheiding te gaan. Ook de twee andere parochies van het dekenaat Zottegem en Herzele – Sint-Lievens-Houtem, waren die weg gegaan. In een eerste fase werd in de parochieploeg stil gestaan bij de verwachtingen die de kerkgemeenschap – dus wij allemaal samen – heeft bij de eucharistievieringen op zondag- en feestdagen en op de vooravond. Maar ook naar de verwachtingen die leven bij ieder van ons of bij sommigen in het bijzonder. Vervolgens werd er geluisterd naar wat de Kerk verwacht wanneer de gelovige gemeenschap samen geroepen wordt om liturgie te vieren. Er werd een analyse gemaakt van de verschillende kerkplekken waar heden samengekomen wordt. Wat zijn de sterke punten? Wat zijn de zwakke punten?

In een tweede fase kregen alle ploegleden de individuele opdracht om met het gegeven materiaal een voorstel uit te werken en dit voorstel te voorzien van argumentatie. Deze voorstellen werden in een derde fase samengebracht en terug bezorgd aan de leden ter studie. Zo werd stillaan duidelijk welke richting het uitging.

In een vierde fase werd gezocht naar een globaal schema, waarbij voor- en nadelen werden afgewogen, zowel op pastoraal als op praktisch vlak. De ploeg kwam in grote lijnen tot drie voorstellen. Deze voorstellen werden opnieuw voorgelegd aan een pastoraal beraad. Ongeveer 80 mensen gingen op de uitnodiging in. Na de voorstelling van de visie en toedracht werden de voorstellen naar voorgebracht. In een tiental groepen werden opmerkingen of argumenten samen gebracht. Een voorstel kwam duidelijk naar boven. Rekening houdend met de aanmerkingen kwam de parochieploeg tot finaal besluit.

‘Nee, uw mis wordt niet afgeschaft, maar verplaatst naar onze mis!’

Hoewel we ons ervan bewust zijn, dat elke wijziging pijn met zich mee brengt en het aanpassingsvermogen van mensen aanspreekt, durven we in eer en geweten dit voorstel doen. Want elke verandering is ook een oproep tot bekering. Maar wie bekering zegt, zegt ook geloofsgroei en hoop. Dat is de hoop die wij allen in ons dragen.

Laten we gelovig én realistisch kijken naar onze samenleving en ons kerk-zijn

De manier waarop we ons Kerk-zijn gedurende eeuwen in de praktijk brachten is vandaag in de gegeven omstandigheden niet meer mogelijk en misschien ook niet meer wenselijk.  Blijven verder doen, zonder de realiteit van ons kerk-zijn onder ogen te zien, ondergraaft onze geloofwaardigheid. Er is nu eenmaal het verminderde aantal gelovigen en dus ook minder gewijden en toegewijden. Er is de veranderde economische en sociologische realiteit. We hebben niet alle kerkgebouwen meer nodig. De christenen die de bewuste keuze maken hun geloof ook daadwerkelijk te vieren in de sacramenten en te beleven door zich dienstbaar te maken in de Kerk en de samenleving, zijn een minderheid geworden.

Als verantwoordelijken in de parochie kiezen we resoluut voor een nieuw en evenwichtig beleid. We zijn een gemeenschap die in evolutie en beweging is. We zullen dan ook regelmatig dienen te evalueren. Zo willen we dit nieuwe schema na een jaar evalueren. Tegelijk gaat de parochieploeg met een nieuwe opdracht aan de slag om de liturgie in de week te bekijken. Wat zijn de mogelijkheden aan eucharistievieringen en gebedsvieringen waar mensen in de week kunnen samen komen, samen met uitvaarten en huwelijken die kunnen blijven doorgaan, ook in kerken waar geen zondagseucharistie is. Als parochieploeg willen we blijven in dialoog gaan rond aandachtspunten, tips, verbeterpunten, verduidelijkingen … rond deze aanpassingen. We laten ons ook graag inspireren door feedback, over wat er leeft, wat er mogelijk en wenselijk is.

We vragen alle gelovigen te bidden om Gods heilige Geest, opdat we kunnen verder werken aan de Kerk van de toekomst. Een Kerk die evangeliseert en samenkomt rond de bron en het hoogtepunt van het christelijk leven, de eucharistie.

Concreet resultaat dat ingaat vanaf 1 januari 2024

Zaterdag om 17.30 uur
Nederboelare

Zondag om 9.30 uur
1ste zondag – Ophasselt
2de zondag – Zandbergen
3de zondag (oneven maand) – Goeferdinge
3de zondag (even maand) – Zarlardinge
4de zondag (oneven maand) – Viane
4de zondag (even maand) – Moerbeke
5de zondag geen eucharistie (zondagse ontmoeting in Sint-Bartholomeuskerk)

Zondag om 11 uur
Geraardsbergen-Centrum, St.-Bartholomeus

Zondag om 17 uur
Nederboelare (met vesperdienst)

De leden van de parochieploeg Geraardsbergen: diaken Albert Gossye, parochieassistente Ann Van Nieuwenhove, diaken Dany Van Der Haegen, priester Emmanuel Vidts, pater Félix Nkongolo, Fien Van Maldergem, Ingrid Vanruyskensveld, Marc Van Den Bossche, diaken Renaat Aelbrecht.

Advent, tijd om stil te vallen met aandacht voor armoede ook in 2024

In de advent worden we opgeroepen om waakzaam te zijn. We drukken op de pauzetoets van de dagelijkse routine en staan stil bij wat we doen. Christen zijn is nooit vrijblijvend, het zit in ons DNA om ons in te zetten voor een betere wereld. We willen van de advent een waakzame tijd maken waar we ons geroepen voelen om stil te staan bij het onrecht in deze wereld.

December, campagnemaand Welzijnszorg

In de advent krijgen we elk jaar opnieuw de campagne van Welzijnszorg aangereikt om ons mee in te zetten tegen armoede. Welzijnszorg biedt ons handvaten om iedereen bewust te maken van deze blijvende problematiek met steeds nieuwe oorzaken die leiden tot armoede, maar ook om ons hart aan te spreken om ook de handen uit de mouwen te steken bij plaatselijke initiatieven. Door de campagne van Welzijnszorg te steunen geven we handen en voeten aan die droom van een betere wereld voor iedereen.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 29 november 2023


Bron: Welzijnszorg.be