Ziekenpastoraal in een ziekenhuis of in een woon- en zorgcentra

Het recht van alle burgers om een beroep te kunnen doen op levensbeschouwelijke bijstand in een ziekenhuis, is voorzien in de Belgische grondwet sedert 1966 en geconcretiseerd door de ‘omzendbrief De Saeger’ in 1974. De omzendbrief De Saeger vertrekt van het recht van iedere patiënt op bijstand van een vertegenwoordiger van een erkende eredienst (katholieke, protestantse, joodse, orthodoxe, islamitische) of van een lekenraadgever. De patiënt kan hiervoor een aanvraag doen via het formulier De Saeger dat bij een ziekenhuisopname overhandigd wordt en waarop de namen van de beschikbare vertegenwoordigers staan. De plicht van ziekenhuizen om de patiënt te informeren omtrent levensbeschouwelijke bijstand is daarbij belangrijk. Vervolgens mogen de vertegenwoordigers op ieder ogenblik en zonder tijdsbeperking de patiënten bezoeken.

De woonzorgcentra kregen in het KB van 2 december 1982 een wetgeving rond de levensbeschouwelijke bijstand.  Deze berust op dezelfde pijlers als de wetgeving voor de ziekenhuizen. De woonzorgcentra zijn niet onderworpen aan de omzendbrief van minister De Saeger, maar aan deze van minister Busquin, gepubliceerd in 1990. Minister Busquin nam alle punten over van de omzendbrief De Saeger.

De pastoraal in een ziekenhuis en rust- en verzorgingscentra is in de eerste plaats gebaseerd op het luisteren naar mensen die in vertrouwen willen vertellen wat ze doormaken, wat hen sterkt, waar ze in geloven en waar ze mee worstelen. Het is vragen “Hoe maak je het?” en ook echt ruimte laten voor hun antwoord, hoe uitgebreid dat ook is. Het is luisteren met veel respect en in alle openheid, zonder zelf een mening of oplossing te willen geven, zonder te oordelen. Het is geen passief, maar een actief gebeuren, waarin je aandacht schenkt, op een voorzichtige en bescheiden manier bevraagt, uitnodigt, de draad vasthoudt, iets aanreikt …

[…]

Lees meer in KERK & leven van 13 maart 2024

Diaken Dany
info: pastoralezorg.be

Aan alle vrijwilligers in onze parochies

dank voor alles wat jullie dag in dag uit voor onze kerken/onze Kerk doen! Goede moed in het vrijwilligen!

In België ‘vrijwilligt’ 12,5 % van de bevolking, maar liefst 1.166.000 mensen. Alleen al in de parochiepastoraal van de Belgische katholieke Kerk zijn er 125.000. Zoveel vrijwilligers, maar toch horen we vaak dat het moeilijk is om vrijwilligers te vinden.

ALTIJD OP ZOEK NAAR NIEUWE MENSEN

Vrijwilligers laten zich het gemakkelijkst aanspreken door mensen die ze (her)kennen en wanneer ze persoonlijk gevraagd worden om een specifieke taak uit te voeren. Er wordt bovendien aan toegevoegd dat Vlamingen gemiddeld drie keer moeten aangesproken worden vooraleer ze “ja” zeggen. Ze zeggen ook eerder “ja” als het gaat om een gerichte opdracht of taak dan op de eerder algemene vraag om vrijwilliger te worden. Men kan ook een keuze voorstellen van een aantal concrete opdrachten: meezingen in een koor, lector zijn tijdens de vieringen, onthaal in de kerk, versieren en inrichten van de liturgische ruimte, actief zijn in de kerkraad of in verenigingen, de financiën ter harte nemen…

Vrijwilligers zijn het hart van onze samenleving. Ze houden geen rekening met tijd of loon, hun inzet voor de medemens is van onschatbare waarde. Ze nemen verantwoordelijkheid op in vrijheid, zonder dwang of druk. Vrijwilligerswerk is voor vele mensen een bron van positiviteit, waar men kracht en vreugde uit put en sterke verbondenheid met andere vrijwilligers.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 6 maart 2024

Ann Van Nieuwenhove

De gekruisigde Christus, Gods kracht en Gods wijsheid

De tweede lezing van de komende zondag bevat een geweldig belangrijke boodschap: “Joden eisen wonderen, Grieken verlangen wijsheid”, zegt de apostel Paulus, maar wij, christenen, zegt hij, wij verkondigen niets daarvan. Integendeel: “wij verkondigen juist een gekruisigde Christus, voor de enen een bron van ergernis, voor de anderen een dwaasheid, maar voor ons die geloven is dit precies het teken van Gods kracht en Gods wijsheid”.

CHRISTENDOM ZONDER KRUIS?

In heel wat hedendaags godsdienstig denken en schrijven komt het woord ‘kruis’ maar weinig meer voor. De christelijke boodschap die met het kruis samenhangt wordt bijna doodgezwegen. Wij koesteren ons graag in de geborgenheid van een troostende Christus. Wij willen Paas-christenen zijn die hoopvol openbloeien, maar wij hebben het moeilijk om ook aan het kruis van Goede Vrijdag een plaats te geven in onze geloofsbeleving. Het is aantrekkelijk Pasen te bleven zonder eerst langs Goede Vrijdag te gaan; de vreugde van de verrijzenis delen, zonder eerst door lijden en dood heen te zijn gegaan.

HET KRUIS VAN DE LIEFDE

Dat betekent niet dat we het lijden moeten zoeken. Ook Christus deed dat niet. Men verweet hem dat hij niet vastte of aan zelfkastijding deed, maar regelmatig met mensen aan tafel zat om te eten en te drinken. Hij was barmhartig en bereid tot vergeving. Zo iemand kan er toch niet verdacht van worden uit een ziekelijke behoefte aan zelfkwelling het lijden om het lijden te zoeken. – Christus heeft het lijden niet gezocht. Maar toen Hij dat lijden toch op zich zag afkomen, als consequentie van zijn levenshouding, heeft Hij het ook niet ontweken. Christus kwam tot ons om ons Gods liefde te tonen en te brengen. Aan die opdracht wilde Hij trouw blijven in alles wat Hij zegde en deed. Ook als Hij daarmee onvermijdelijk in botsing kwam met tegenstanders, die bang waren om zich in liefde prijs te geven. De machten van de liefdeloosheid spanden samen en brachten Jezus tot zijn lijden en zijn dood. Zijn kruis was de hoogste daad van liefde, de voltooiing van heel zijn menselijke inzet. Zo alleen, kon Hij tot de glorie van de verrijzenis geraken. Die verrijzenis overwon zijn dood. Zij was de erkenning van Godswege dat het leven en de inzet van Jezus goed waren, dat de zich wegschenkende liefde echt sterker is dan al wat haar tegenhouden wil, sterker dan egoïsme, haat en dood. Elke Goede Vrijdag wordt overtroffen door het onsterfelijk licht van de Paasoverwinning.

Wie het kruis en de verrijzenis, of zelfs maar één van die twee, uit het christelijk geloofsleven wil wegnemen, die verminkt de christelijke boodschap. Er kan dan van alles overblijven, maar het is geen echt christendom, geen blijde boodschap meer die het kruis overwint.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 28 februari 2024

pr. Frans

Samen voor rechtvaardigheid

De veertigdaagse vastentijd is een tijd van soberheid, bekering en gebed. Natuurlijk ook van solidariteit met de Derde Wereld, tijd van Broederlijk Delen. Dit jaar wordt gefocust op het dubbele thema van ‘samen’ en ‘rechtvaardigheid’. In Laudato si’ schreef paus Franciscus behartenswaardige gedachten hierover, die onze bezinning en actie tijdens de vasten kunnen inspireren.

Ongelijkheid

“We zouden ons moeten ergeren aan de enorme ongelijkheden die bestaan tussen ons, want we blijven verdragen dat sommigen zich waardiger achten dan anderen. We zijn er ons niet meer van bewust dat sommigen zich voortslepen in een vernederende miserie zonder enige kans om eraan te ontsnappen. En dit gebeurt terwijl anderen zelfs niet weten wat te doen met hun bezit, vol ijdelheid pronken met hun zogezegde superioriteit en zo een spoor van verspilling achterlaten dat dit niet zou kunnen veralgemeend worden zonder de planeet te vernielen.”

Universele broederlijkheid

“Er kan geen gevoelsmatige band met de andere wezens in de natuur bestaan als ons hart niet tegelijk, teder, meelevend bezorgd is voor mensen. Men is duidelijk incoherent als men strijdt tegen de handel in bedreigde diersoorten en tegelijkertijd onverschillig blijft voor mensenhandel, zich het lot van de armen niet aantrekt of een ander die hem niet bevalt wil vernietigen. Alles is met elkaar verbonden. De zorg voor het milieu moet verbonden zijn met oprechte liefde voor mensen en met een ononderbroken engagement voor de problemen van de samenleving. Als het hart ten volle openstaat voor een universele verbondenheid, is niets of niemand uitgesloten van deze broederlijkheid.”

[…]

Lees meer in KERK & leven van 21 februari

Aswoensdag 2024

Het feestgedruis rond nieuwjaar is nog maar pas gaan liggen of we worden al opgeroepen om ons voor te bereiden op een nieuw feest, met name Pasen.
Deze voorbereiding begint met Aswoensdag of het begin van de veertigdagentijd.
In die veertig dagen voor Pasen worden we opgeroepen soberder te leven, te delen met hen die het minder goed hebben dan wij en ons te verdiepen in gebed.
De vastentijd herinnert ons aan het verhaal uit de bijbel waarin Jezus veertig dagen in de woestijn doorbracht zonder eten en drinken, maar in gebed en verbondenheid met de Vader.

Aswoensdag is een dag van boetedoening, waarop de gelovigen een kruisje van as op het voorhoofd krijgen getekend met de woorden: “Gij zijt gekomen uit as en tot as zult ge wederkeren”. Zo tonen zij berouw voor hun begane zonden, maar erkennen zij ook dat dat ze vergankelijke wezens zijn.

As is een teken van menselijke gebrekkigheid en sterfelijkheid. As is ook een teken van nieuw leven. In vroegere tijden werd met as gewassen: as heeft een reinigende kracht. Ook het afbranden van de stoppels op akkers maakt de grond vruchtbaar. As werd op het hoofd van zondaars gestrooid; as reinigt en geeft kracht tot nieuw leven. De as voor het askruisje is afkomstig van de verbrande en gezegende palmtakjes van de paasperiode van het voorgaande jaar. Als symbool betekent het dat de takjes van jubel en vreugde verbrand moeten worden – door de dood heengaan – om tot teken te worden van het kruis, de dood en de verrijzenis.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 14 februari

Jan De Lil

Samen voor rechtvaardigheid, samen met Broederlijk delen

Zo klinkt de slogan van de campagne van Broederlijk Delen in 2024.Ondanks alles moeten we hoopvol blijven, moed en kracht bewaren in veranderende tijden. Ook bij Broederlijk Delen verliest men de moed niet. Als we terugblikken op projecten van de vorige jaren zien we lichtpuntjes vertelt een medewerker van Broederlijk Delen.

Hoop doet mensen opstaan

Tijdens de betoging in 1963 hield Martin Luther King op de trappen van het Lincoln Memorial zijn wel bekende toespraak “I Have a Dream“, waarin hij zijn hoop uitsprak dat mensen ooit op hun gedrag en niet op hun huidskleur beoordeeld zouden worden. Een jaar later, op 10 december 1964, kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede. Door deze man geïnspireerd stond een groep mensen op, ze verzetten zich tegen onrecht, zijn begonnen met actie te ondernemen. Overal waar mensen opstaan tegen onrecht komt er beweging, komen er lichtpuntjes, al is het een werk van lange adem die nooit voldaan lijkt.

Hoe het allemaal begon

Broederlijk Delen ontstond in 1961 als noodhulporganisatie. Kort na de onafhankelijkheid brak er een hongersnood uit in Kasaï, Congo. De Belgische bisschoppen riepen de bevolking op om solidair te zijn. Gelovigen werden uitgenodigd om hun vasten op een geëngageerde manier te beleven. Wat men uitspaarde door soberheid, kon worden gedeeld met de Congolese bevolking.
Hun oproep kreeg massaal gehoor. Een nieuwe vastenbeleving kreeg gestalte. Het klassieke drieluik ‘vasten als tijd van gebed, boete en werken van barmhartigheid’, werd vervangen door ’tijd van bezinning, bekering en solidariteit.’ “De band tussen solidariteit en versobering die toen werd gelegd, heeft Broederlijk Delen nooit meer losgelaten. “Daarna evolueerde Broederlijk Delen naar een ngo die op structurele manier aan ontwikkelingssamenwerking doet.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 7 februari 2023

Iedereen is welkom op dinsdag 13 februari om 19.30 uur in Overboelare, parochiaal centrum, Grote Weg 235!

Ann Van Nieuwenhove

Lichtmis 2024

Lichtmis is – in de tijd van de Kerk – een stemmig, intiem, sereen moment na de drukte van de Kersttijd.
Het is als bij de geboorte van een kind: de spanning van de geboorte zelf: verloopt alles vlot? Zijn er geen complicaties voor moeder en kind…
Nadien het goedbedoelde, maar drukke bezoek aan de moeder en de baby (en de vader).
Kortom de drukte – hoe gezellig ook – van de Kersttijd.

Dan valt er een tijd van rust – de tijd door het jaar – met het discrete LICHTMIS-moment.
Omdat de joden er zich bewust van waren dat het leven door God geschonken is en de mens er alleen de vruchtgebruiker van is, offerden ze de eerste vruchten van de nieuwe oogst en van het vee als dank en hulde aan de Schepper. Zo werd ook de eerstgeboren zoon aan God toegewijd.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 31 januari 2024

Didier Van Maldergem

Reeds 20 jaar Taizégebed in Geraardsbergen

© IJD Gent – foto Isolde Ruelens

In de zomer van 2003 vroeg toenmalig deken Rudy Van Acker aan Gerrit Jalet iets te doen voor en met jongeren om hen meer bij de kerk te betrekken. Gerrit dacht aan vieringen in de geest van Taizé. Eerst wou hij ervaren wat Taizé is en in augustus 2003 reisde hij met een groep onder leiding van salesiaan Eric Haelvoet naar het Bourgondische dorp. Toeval of niet: op dezelfde bus zaten twee dorpsgenoten. De positieve ervaringen in de gebedsvieringen, het contact met de broeders en de uitwisseling met gelovige, zoekende jongeren sterkten het idee om ook in Geraardsbergen gebedsvieringen te organiseren. En op 29 november 2003 was het eerste Taizégebed een feit. We kwamen samen in de, toen nog, dekenale kerk. Onder deken Jan Van Raemdonck verhuisden we voor enkele jaren naar de kerk op de Hoge Buizemont. Met deken Frans Hitchinson keerden we terug naar het centrum van Geraardsbergen. Het gebed heeft telkens plaats in het hoogkoor van de kerk. 

Over Taizé

De gemeenschap van Taizé werd door frère Roger Schutz gesticht en telt een honderdtal broeders van alle christelijke strekkingen. De gemeenschap wil een teken zijn van verzoening tussen christenen. Het begon in 1940 toen frère Roger vluchtelingen en Joden opving.  

Sinds eind jaren vijftig ontvangen de broeders jongeren uit verschillende werelddelen, vooral uit Europa. Sommige weken komen er duizenden bijeen in Taizé om te zingen, te bidden, te mediteren en te discussiëren met vele anderen.  

Taizégebed in Geraardsbergen

Drie keer per jaar is er een gebedsviering in de geest van Taizé in de Sint-Bartholomeuskerk. Met de vieringen willen we jongeren warm maken voor gebed en hen uitnodigen te luisteren naar een stem die ze maar weinig horen. Mensen – en specifiek jongeren – aanspreken is heel moeilijk in deze geseculariseerde wereld. We kunnen niets anders dan dit in handen van de Heer te leggen, en erop vertrouwen dat Hij mensen raakt en naar zich toe trekt.

[…]

Lees meer in KERK en Leven van 24 januari 2024 

Iedereen is van harte welkom voor het gebed in de St.-Bartholomeuskerk op de Markt op zaterdag 3 februari en zaterdag 8 juni. We starten het gebed om 20uur. Tot dan? 

Liesbeth en Lutgart Stragier, namens de hele Taizéwerkgroep van de parochie Geraardsbergen 

18-25 januari 2024 – Gebedsweek voor de christelijke eenheid

HEB DE HEER, UW GOD, LIEF… EN UW NAASTE ALS UZELF (Lc 10, 27)

Het thema en het materiaal voor de gebedsweek voor de christelijke eenheid voor 2024 is gekozen en voorbereid door een oecumenisch team uit Burkina Faso onder leiding van de plaatselijke gemeenschap van de spiritualiteitsbeweging Chemin Neuf. Broeders en zusters van het katholieke aartsbisdom Ouagadougou, protestantse kerken, oecumenische organisaties en de Chemin Neuf van Burkina Faso hebben deze samenwerking ervaren als een waarachtige oecumenische bekering.

DE CENTRALE PLAATS VAN DE LIEFDE IN HET CHRISTELIJKE LEVEN

Liefde staat in het DNA van het christelijk geloof. God is Liefde, en de liefde van Christus brengt ons samen in eenheid. Christenen zijn in de wereld getuigen van Gods liefde in Christus door hun liefde voor elkaar (Joh 13,35). In de passage die dit jaar gekozen werd als thema voor de Bidweek voor de Eenheid van de Christenen bevestigt Jezus de traditionele Joodse leer van Deuteronomium 6,5: “Heb de HEER, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht”, en Leviticus 19,18b: “Heb je naaste lief als jezelf”.

In Lc 10,25-37 vraagt een wetgeleerde terstond aan Jezus: “En wie is dan mijn naaste?” De vraag tot wie de verplichting om lief te hebben zich uitstrekt, was onderwerp van discussie onder de rechtsgeleerden. Traditioneel werd deze verplichting alleen van toepassing geacht op Israëlieten en buitenlandse ingezetenen van Israël. Na verloop van tijd, toen het Jodendom versplinterde, werd het soms gezien als alleen geldend voor de eigen groepering. De vraag die deze wetgeleerde aan Jezus stelde was daarom een provocatie. Jezus antwoordt met de bekende gelijkenis over de barmhartige Samaritaan, waarin Jezus laat zien dat liefde veel verder gaat dan de grenzen die de wetgeleerde zich voorstelde.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 17 januari 2024

Zie, er gaat iets nieuws gebeuren…

Veranderingen lijken op het eerste zicht altijd moeilijk. We kunnen jammeren en klagen, maar we kunnen ook initiatieven nemen tot samenwerking, kleine stapjes in de goede richting. We zien ze al gebeuren.

LUISTEREN NAAR ELKAAR

Bij sommige parochianen lijken we op niet teveel begrip te mogen rekenen. Met deze mensen willen we graag in gesprek gaan, of in de eerste plaats naar hen luisteren. Zo kunnen we tot gezamenlijk gedragen visie komen met wederzijds begrip. Bij de keuze om kerken minder te gebruiken is de blik dikwijls gericht op het tekort aan voorgangers, maar veel dwingender is het tekort aan medewerkers, parochianen die de plaatselijke zorg voor kerk en vieringen kunnen blijven dragen. Ook het aantal kerkgangers per kerk is drastisch verminderd. Hoe kunnen we feestelijk eucharistie vieren met acht mensen die dan nog eens verspreid zitten in een veel te grote kerk?

[…]

Lees meer in KERK & leven van 10 januari 2024

KERK TAXI

Niet iedereen kan zich verplaatsen naar andere kerken. Er zijn al initiatieven om vervoer te regelen. Mensen met een auto willen afspreken om anderen te laten meerijden. Dit is al een vorm van verbondenheid van voor mensen de kerk binnen stappen. Het zal nog meer verbondenheid scheppen tijdens het samen eucharistie vieren.

[…]

Lees meer in KERK & leven van 10 januari 2024